Dag 11. Een verrijbaar crematorium

We zijn na ruim een week dan toch vertrokken naar de volgende camping. Iets van 190 km verderop en richting de kust. Om in 1 ruk richting Mont Saint Michel te rijden was te ver.

Ik zal de egel missen. Het beestje kwam ' s avonds langs en scharrelde ook achter de caravan rond als wij al in bed lagen. Ik ben er van overtuigd dat t diertje een prachtige nieuwbouwwoning zag in ons camping oventje. Dat stond dapper te pronken bovenop zijn vriend het kapotte trapje. Zoiets van een huisje met glaswand aan de voorkant waar hij zijn vijanden in alle rust kon bekijken. Maar ja, ik heb t beestje uit zijn mooie droom gerukt door te zeggen dat het " mooie huisje met glaswand" een verrijdbaar crematorium was. We hebben het beestje niet meer gezien.

En nu zitten we op camping Monaco, een lel van een camping, ergens in n piepklein dorpje Logny les Villages. Er is n zwembad en 'n meertje waar je blijkbaar kunt waterfietsen. Iets dergelijks kwam Herman me met een stralend gezicht vertellen. Ja, leuk hoor, dat geloof ik best. Als je benen te lang zijn om op de trappers van zo'n fiets te zetten, dan mag je bijrijder( vaarder in dit geval) de klus alleen klaren. Heerlijk, hoedje op, oogjes dicht en laat je maar varen. Nee, ik ben er van overtuigd dat mijn benen ook veel te lang zijn. Onze moeder zei altijd, als ik zei dat ik van die stelten heb, " je hebt benen tot aan je kont". En zo is 't maar net .

We blijven hier twee nachten staan. Het weer is vooralsnog prima,maar ergens tegen het weekend gaan we hier ook regen krijgen. Wie dan leeft, dan zorgt.

Dag 10: was en wandelen

Vandaag konden we weer genieten van de grote geneugten die automatisering en het internet ons biedt: het is wasdag. Dus op naar het washok, gewapend met smartphone, codegenerator, user, password en, oh ja, de was. Maar het ging perfect. En eigenlijk best wel snel. Grote wasmachine dus met 1 machine kun je echt veel wassen. En dat betalen is eigenlijk heel makkelijk zo. ‘s Middags zijn we lekker gaan wandelen. Deze keer zonder beginnersfouten dus met water, zonnehoedjes en zonnebrandcreme. Vlak achter de straat door het dorp is een uitgestrekt gebied met landbouwgronden en bossen. Licht heuvelachtig en zeer rustig. Gelukkig waaide het redelijk, want anders was het erg heet geweest. We liepen wel zonder kaart maar natuurlijk wel met maps van google. Anders is het verdwaal-risico te groot. We hebben niet zo heel veel gelopen: maar zo’n 7 km. Maar we hebben door Covid en de nasleep daarvan al tijden niet meer lekker lang kunnen wandelen. Maar vandaag ging het prima. Het was er prachtig en natuurlijk heel rustig. Logisch: wie gaat er nu daar lopen! Zeker geen toeristen, want die zijn hier nauwelijks.

Thuis gekomen zijn we lekker in de schaduw gaan zitten lezen met meerdere frisjes: dat heet vakantie-vieren!

Dag 9. Kasteel van Pierrefonds

Vandaag was het weer een prachtige dag. Gisterochtend was het in eerste instantie nog wat bewolkt, maar vandaag was het helemaal onbewolkt en weinig wind. Althans, in het begin. We zijn vandaag naar een ander kasteel wezen kijken. Wel weer in het weekeinde dus met het risico dat het druk zal zijn, maar dit kasteel is vrijwel alleen maar het gebouw. Dus niet ook een museum. Het was wel een drie kwartier rijden, maar de omgeving hier is schitterend! Nooit geweten dat het zo vlak boven Parijs zo mooi is.

We zijn door diverse hele mooie oude dorpjes gereden. Overal met heel veel rozen en bijzonder veel groen. Echt heel mooi. Het dorp waar het kasteel in staat heet Pierrefonds en het kasteel heet heel origineel Chateau de Pierrefonds. Het is een enorm groot gebouw. Bekijk de foto’s maar eens. De oorzaak ligt in het feit dat het niet gebouwd is om te pronken en te pralen en te laten zien hoeveel geld je hebt, maar als verdedigingswerk. Even een stukje historie. Het originele begin van het bouwen startte in 1397. En het is toendertijd gebouwd in 10 jaar. Voorwaar een giga-prestatie, ofschoon ik vermoed dat de toenmalige afmeting waarschijnlijk iets kleiner was dan nu. Het is gebouwd om Parijs te beschermen tegen de Engelsen. Ik zou dan als Engelse aanvaller denken: “nou, dan lopen we daar toch in een bocht omheen!”. Maar kennelijk werkte dat toen niet zo. Om politieke redenen werd in 1617 het kasteel gedeeltelijk verwoest. Dus niet in een oorlog. Pas in 1855 besloot Napoleon III dat het kasteel herbouwd moest worden. Daar werd in 1857 mee gestart, maar de herbouw duurde 30 jaar! Het kasteel heeft in de 1e WO nog de nodige schade opgelopen, maar dat was niet ernstig. De mogelijkheid om het kasteel te bezichtigen was slechts voor een gedeelte. Marieke en ik vroegen ons dus af: wat is nu precies het nut om zoveel geld ergens in te investeren wanneer je het daarna niet laat zien? Het is natuurlijk leuk voor het dorpje: er komen veel toeristen op af. Maar verder? Niemand die het kan zien. Raar eigenlijk.

In het dorpje hebben we 2 keer cappuccino gedronken. Buitengewoon lekkere die tenminste van echte koffie was. In de tuinen van Monet hebben we dat ook gedronken, maar dat was oploskoffie met veel te veel water en iets van melk dat 4 Euro per kopje kostte. Nee, hier was het lekker. Met slagroom en choco-poeder. Heerlijk!

Marieke is niet de wenteltrappen op het kasteel verder ingegaan. Wenteltrappen zonder leuningen zijn niet haar ding. Herman wel. Het was imposant, groots maar ook kaal. Ja, logisch. Dit is herbouw. Daar heeft niemand ooit in gewoond. In de kelder stonden wel een groot aantal (meer dan 30) grote stenen lijkkisten met op iedere kist een liggend of zittend beeld. Met heel aparte belichting. Het had wel iets weg van het spookhuis in Disney-land. Het was er alleen veel rustiger. Al met al toch heel leuk.

Daarna zijn we maar weer toeristisch terug gereden naar de camping. En hebben we voor de komende dagen eten gekocht. Want ja, dat moet toch met een redelijke frequentie gebeuren.

Morgen hebben we weer een wasdag en maandag gaan we echt naar een volgende camping.

Dag 8. Cashewnootjes

Vandaag hadden we een rustdag. Uitgeslapen, uitgebreid koffie gedronken en uiteindelijk 5,5 km gewandeld. Daarbij maakten we de fout geen hoedjes op te zetten en vergaten ons in te smeren. Dus na 40 minuten zijn we teruggehobbeld. Boodschapjes gedaan, zitten breien en lezen.

Het weer is mooi. Vandaag frisser dan afgelopen dagen, maar wel zon. Vanaf morgen is t weer warmer, zo'n 25 graden.

Herman greep trouwens mis naar zijn cashewnootjes. De ziel. Die halen we altijd bij AH en hij vindt t lekker zo'n bakje weg te eten bij n glaasje wijn voor t eten. Maar ja, de zak was leeg, dus nu moet hij het met Carrefour cashewnootjes doen .

Maar als we over n paar maanden weer thuis komen wacht hem daar een geweldige verrassing. Voor we op reis gingen had ik 12 zakken cashewnootjes bij Appie gehaald. Deze staan op hem te wachten..... in onze kelder.....

Dag 7. De tuinen van Monet

Om te beginnen hebben we besloten om tot maandag op deze camping te blijven. Het weer is aangenaam, het is rustig en we hebben n grote plek. De kosten zijn bijzonder laag!

En vandaag zijn we naar de tuinen van Monet geweest in Giverny.

Giverny ligt 90 km hier vandaan en Alie had ons geadviseerd zeker die tuinen te gaan bekijken omdat ze zo mooi zijn. Dankjewel voor de tip Alie, het was werkelijk prachtig. Op internet hadden we toegangsprijzen van 55 en 58 euro gezien, maar zo gek zijn we natuurlijk niet. Daar stond 't verhaal bij dat er maar 'n beperkt aantal mensen in mocht, en als je niet via internet bestelde bla bla bla. Mooi niet. Aangekomen dachten we in eerste instantie dat de tuinen waar we doorheen wandelden tot die tuin van Monet behoorden. En aangezien we nog helemaal niets betaald hadden werden we enorm blij. Gierige Hollanders als we zijn. Te vroeg gejuicht. Toen we de schilderijen expositie wilden zien, waar we voor moesten betalen, ontdekten we dat de echte tuin van Monet hermetisch was afgesloten voor krenten zoals wij. Zuchtend betaalden we p.p dus iets van 20 euro voor de expositie en de tuin. Nog altijd fors minder dan via de internetoplichters. Eerlijk is eerlijk: het was het geld absoluut waar. Wat zou ik graag een dag in mijn dooie eentje in dat paradadijs bivakkeren. Nou ja, met Herman samen dan. Nooit geweten dat er gele klaprozen en gele pioenrozen bestaan. Een sprookje waar ik ook een filmpje van heb gemaakt dat op deze site staat.

Naast de bloementuin was er ook een watertuin. Het was volkomen duidelijk waar Monet zijn inspiratie vandaan heeft gehaald. Prachtig. Opvallend waren de groepen schoolkinderen tussen de 4-7 jaar die daar n dag doorbrachten. Ze werden rondgeleid,mochten zelf schilderen, kregen uitleg bij de schilderijen. Heel leuk.

We waren er om kwart voor 11 en om 3 uur vertrokken we.

Uiteindelijk is Herman de toeristische route terug gaan rijden. Door kleine dorpjes en over rustige landwegen.

Morgen houden we een rustdag, want mijn energie is nu even op. En dat betekent dat we straks eten en de rest van de avond zit ik lekker te breien

https://youtube.com/shorts/NhnLvEA0jFQ?feature=share

De was

Beste lezers en lezeressen. Vandaag hadden we een was- en rustdag. En daarom eerst even een reflectie van de eerste 6 dagen van onze reis. Zoals dat bij ons eigenlijk altijd verloopt, was het met het weer geweldig goed. We hebben iedere dag alleen maar blauwe luchten gezien en de temperatuur is vandaag gestegen tot 27 C. Heerlijk! En dat in schril contrast met het zuid-oostelijk deel van Frankrijk. Zeg maar vanaf Lyon naar het oosten en naar beneden. Daar regent het tot nu toe iedere dag. Soms wat minder en soms veel. En hetzelfde geldt tot nu toe voor heel Italië. Nu zijn wij niet zo behoeftig en structopaat-achtig dat wij beslist de voorgenomen route door Frankrijk en Italië moeten volgen. Neen, wanneer het weer daar nat is laten wij dat graag links liggen. Het is toch wel heel erg aangenaam wanneer je kampeert en het is lekker warm. Reden voor ons om onze voorgenomen verblijftijden op de diverse noord-Franse campings te verlengen. En rustig af te wachten of het weer gaat veranderen. Mocht dat helemaal niet gebeuren, dan gaan we gewoon nog langzamer door Frankrijk en wie weet wel naar Duitsland of ergens anders heen. We zien het wel.

Verder moet ik wat kwijt over de sanitaire moraal hier in Frankrijk. Toen we dat schitterende kasteel bezichtigden bleek er in dat giga-gebouw, waar op dat moment zeker 1000+ mensen op bezoek waren maar 1 toiletgelegenheid te zijn. Voor de dameskant stond een rij van zeker 20 tot 30 vrouwen te wachten. Dus Marieke zag het zeer somber in. Maar, ze is niet ingewikkeld, bij de heren was de rij nul. Dus gewoon de herenkant genomen. Bij het weer naar buiten komen knikten een aantal dames in de rij vol begrip, maar niemand die het goede voorbeeld volgde. Eergisteren waren wij in dat prachtige dorpje. Openbaar toilet? Niet aanwezig. Dan maar brutaal een restaurantje (tje-tje) ingegaan om daar naar de wc te gaan. Bekijk de foto’s van dag 5 maar eens goed. De wc die je daar ziet was DE wc van het restaurant. Buiten. Houten deur met knip. Ok. Je kunt er naar binnen gaan.

Gelukkig zijn de toiletten op de camping wel heel netjes en schoon. Alleen gebouwd voor mini-Fransjes, dus je moet wel erg diep door de knieën. En dat is best wel lastig. Voor wat betreft de sanitaire moraal van een aantal hondenbezitters is het hier helaas slecht gesteld. Sommige baasjes en bazinnetjes menen dat ze hier de honden gewoon overal en nergens hun behoeften kunnen laten doen zonder het eindresultaat op te ruimen. Deze resultaten hebben we gefotografeerd en aan de camping-eigenaar laten zien. Helaas voelde die zich niet geroepen om het op te ruimen nochom de betreffende baasjes te vragen dat te doen. Jammer, jammer. Dat resulteert echt in een slechte review.

Vanmorgen dus de was gedaan. Prachtig nieuw gebouwtje, 3 industrie-grote wasmachines en dito drogers. Hagelnieuw. De bediening was even een dingetje. Niks geen gleuf waar je het geld of een munt in moest stoppen. Neen! Je moest een app downloaden op je telefoon. Daar een keuze maken welke machine en welk wasprogramma en daarna meteen via Ideal afrekenen. Geweldig! State of the art. Hadden wij nog niet eerder gezien. Dus het kostte wel enige moeite om het te regelen. Gebouwtje staat 150 m verderop. Je loopt er heen met geld. Lukt niet. Terug om telefoon te halen. Eerst die van Herman. Maar het downloaden lukte niet. Terug voor telefoon Marieke. Maar toen bedacht Herman dat downloaden wel gaat via wifi. En die is hier enigszins aanwezig. Dus eindelijk de app op de telefoon. Maar toen pas tot de ontdekking gekomen dat je via de bank via ideal moet betalen. Daar heb ik een code-generator voor nodig. Dus weer terug naar de caravan. En toen is het uiteindelijk gelukt. Best wel mooie oplossing. Maar je zult maar een ouder echtpaar zijn met een lekkere oude nokia-telefoon. Dan sta je daar met je vuile was mooi te kijken. Iets soortgelijks was het geval met een stel jonge Zuid-Koreanen. Die app snapten ze wel. Die telefoon hadden ze ook (wie in Zuid-Korea heeft er geen smart-phone). Maar betalen lukte van geen kanten. Tja. Maar mazzel voor hun zagen wij het gebeuren. En dus heeft Herman voor hun de wasmachines gestart en hebben zij ons gewoon het geld gegeven. Prima oplossing. Toen ze ook na de was de drogers nodig hadden kwamen ze dat ook weer bij ons vragen. Tuurlijk doen we dat! Geen punt.

Verder hebben we gewoon lekker geluierd. Laat opgestaan. Boodschappen gehaald voor de komende dagen en veel genikst. En morgen verplaatsen wij ons naar een volgende camping.

Dag 5. Actie...

Vandaag hadden we een rustdag. Lekker lezen, breien, stukje wandelen enz.

Toen mijn zonen op de kleuterschool zaten kwamen ze af en toe thuis met "kleutermopjes".Op 'n dag kwam er eentje thuis en vroeg of ik "actie" wilde zeggen. Ik voelde ' m al aankomen, maar gaf toch gehoor aan 't verzoek.Met een grote grijns kwam de reactie van zoonlief:" met je blote billen in de taxi". Ze rolden zo ongeveer over de grond van het lachen. En al die vriendjes die ze mee naar huis namen kwamen met dezelfde grap. Net zolang tot er weer een nieuwe mop rondging.

Jarenlang heb ik hier niet meer aan gedacht. Tot vanmorgen, toen wij van onze rustdag genoten met n kop koffie voor onze caravan. Ineens stond er een meneer aan ons tafeltje. De man zei "ik ben van ACSI".......Het is niet te geloven maar ik.......ZWEEG...(en DAT heeft me bijzonder veel moeite gekost).

Enfin, de vraag die gesteld werd door de meneer was of wij onze mening wilden geven. En zoals iedereen vast wel weet: jazeker, willen wij onze mening geven, zelfs ongevraagd.

Nadat de ACSI man was vertrokken zijn we toch zelf in actie gekomen: we gingen die kolossale kerk hier in ' t dorp bekijken. Helaas! Verder dan de ingang kwamen we niet. De Heer is door de week niet te spreken.

En zo komt het dat wij nu als twee echte asociale bejaarden op een Franse camping aan een glas rode wijn zitten met een boek op schoot.

Dag 4. Gerberoy

Vandaag zijn we naar een prachtig dorpje geweest: Gerberoy.Gerberoy is een klein dorpje in het noordwestelijke deel van Frankrijk in de regio Picardië. Het staat op de lijst van Les plus beaux village de France.

Gerberoy is een klein dorp waar minder dan honderd mensen wonen. Het dorp dankt zijn bekendheid aan de rozenteelt. Op meerdere plaatsen in en om het dorp zijn prachtige rozen te vinden. De kunstenaar Henri Le Sidaner creëerde midden in het dorp een prachtige tuin.

Het was een uurtje rijden en we hadden prachtig weer. Inderdaad, het is een heel mooi lief dorpje. Er waren drie restaurantjes, maar bij alledrie moest je n uur wachten voor er n tafeltje vrij kwam . Nou ja, bij eentje konden we wel n tafeltje krijgen maar t zou n uur of zo duren voor we koffie kregen. Dat, en een gebrek aan een toilet ergens was wel jammer.

Half vijf waren we weer op de camping. Na het eten schepte ik de resterende madras met rijst, 1 lepel, in n boterhamzakje om weg te doen. En precies boven de drempel, en de deurmat, scheurde de bodem?....weet je wel hoeveel geel dat is??. Enfin, we zijn daar dan ook wel weer handig in om t op te ruimen.

Vanavond beslissen we of we nog langer op deze camping blijven of dat we verder trekken. Op zich is deze camping lekker rustig, het is hier mooi weer en er zijn nog andere leuke tripjes vanaf hier mogelijk.

O ja, het trapje....het is gerepareerd met n tie- wrap....Het oventje en t trapje zijn inmiddels dikke vrienden...moeten wij nu echt een warme vriendschap verbreken??