Dag 19. Teken vlooien

Gisterenavond had Herman opnieuw een tekenbeet. Opnieuw aan de antibiotica dus. Nu gaan we elkaar elke avond goed controleren op teken. Hij schijnt gewoon een lekkernij te zijn voor die beestjes. En dankzij die beestjes mag ik meedelen met deze lekkernij! Dit betekent dus dat wij reuze gezellige avonden hebben:):):)

Vannacht schijnt t hier wat geonweerd en n beetje geregend te hebben. Elk nadeel heeft zijn voordeel: ik hoor niets. Herman heeft wel een paar extra pinnen bij de luifel de grond in gejenst. Vorig jaar zagen we in Italië dat het weer in de zuidelijke landen zeer snel kan omslaan. Zweden heeft daar overigens ook last van. En om nou als Mary Poppins onder aan de luifel te moeten hangen om hem vast te houden en dan meegesleurd worden de lucht in: nee, dank u.

Ik zag trouwens dat je ook ballonvaarten kunt maken hier. Maar ja, geen wc aan boord....

Vanmorgen zijn we een dorp verderop wat boodschappen gaan doen. Daarvoor staken we een rivier, le Cher, over. Een dezer dagen maken we daar n paar foto's. Een erg pittoresk bruggetje, maar dat wat hier boulevard genoemd wordt, noemen wij gewoon een kade. Soort van. Geen afzichtelijke toeristen winkeltjes waar je gezellig samen de zooi kunt afkraken. Geen terrasjes om langs te flaneren omdat we te gierig zijn voor n bakkie koffie omdat we vlakbij op de camping zitten. Een stoep waar je niet eens innig gearmd kunt lopen nadat je elkaar hebt gevlooid op teken. Zo' kade waarop je 's avonds laat de lichte cavalerie ziet marcheren. Ik zeg niet dat die hier marcheren,maar het zou me niets verbazen.

Vanmiddag hebben we laat geluncht en vervolgens heerlijk in onze luie stoelen geslapen. De lunch was erg lekker, glaasje wijn erbij en ja, dan ga je daarna " het vaderland dienen" zoals onze moeder dat altijd zei.

De temperatuur buiten liep op tot 30 graden en in de caravan was het 33 graden. Zometeen gaat de airco dus een uurtje aan. Van dat teken vlooien krijgen we het toch al warm genoeg, dus wat afkoeling is in deze welkom.

Verder hebben we ons vooral zittend vermaakt. Mijn eerste paar sokken is denk ik morgen een feit.

De plannen voor morgen zijn om vroeg op te staan om een kasteel te gaan bezoeken. Ivm de warmte willen we daar dus zijn als de tent open gaat. Water mee, brood mee, koffie mee, want er schijnt ook een prachtige tuin bij te liggen .

Vanavond hebben we vlees/vis en groente gebakken op het bakplaatje. Lekker buiten dus.

Het is nu half 10. Mijn taak roept: tijd om te vlooien.

Dag 18.Buiksmurfen

We vertrokken vanmorgen rond half 11 uit St.Marcon op weg naar de volgende camping die in het Loiredal ligt. Halverwege besloot Herman toch naar een andere camping te gaan, deze had betere recensies. Het blijkt een goede beslissing te zijn geweest van hem.

Op zich verliep de rit voorspoedig. Geen gladiolen die gingen spookrijden, voldoende ruimte op rustplekken zodat wij er met onze sleurhut ook konden staan, en zowaar een tankstation waar ze ook nog eens magnum ijsjes verkochten.

We vertrokken vanmorgen bij 18 graden en voelden af en toe iets wat op een spatje leek.

Gaandeweg de dag steeg de temperatuur, verdween de grijze lucht en hadden wij het heerlijke gevoel in het warme zuiden te zitten. Bij aankomst op de camping was het 30 graden .

De camping was op 1 plek na vol. En die plek die leeg was, was een gereserveerde plek. Helaas waren die mensen gisteren niet komen opdagen. En zo kan het gebeuren dat we zo ongeveer de grootste plek op de camping hebben.

En ja, het is hier minder rustig. Pal tegenover ons staat een camper waar twee Franse echtparen in bivakkeren. Nou ja, deden ze dat maar. Om precies te zijn zitten ze (net als wij) buiten en ze ouwehoeren aan 1 stuk.! Die komen na afloop van hun reis terug met een tong probleem. Een langdurige overbelasting door constant te leuteren. De mannen hebben ongelooflijke buiken allebei, wij vragen ons af hoe dat moet in die camper. De dames zijn ook aan de maat, maar die twee buiksmurfen moeten toch hopeloos klem komen te zitten.

Waar wij allemachtig nieuwsgierig naar zijn: waarover praten zij, die vier daar in de kar.....We blijven hier wel even staan, er is genoeg te zien in de omgeving.

Ik kom nog even terug op ons kapotte trapje. Herman heeft hem dus met een tiewrap aan elkaar gezet en dat is me toch handig zo'n tweede trapje.....Onderweg, als we willen koffiedrinken en we kunnen niet ergens buiten zitten,dan nemen we allebei een trapje. Dan zitten we als echte zwervers voor de deur van de caravan. Op het bovenste treetje zitten wij, en op het onderste treetje staat onze beker koffie en broodtrommeltje. Zoooooo handig zo'n extra trapje...(wat zou zo'n molentje er leuk naast staan).

Dag 17. Onze trouwdag

Vandaag was het onze trouwdag. We vieren dit elk jaar, zo ook vandaag. Heerlijk uitgeslapen om te beginnen. Mijn cadeautje voor Herman was dat ik de dekbedhoezen verschoonde vandaag. Wat zal hij lekker slapen vannacht. Na de koffie zijn we in de auto gestapt om een eindje te rijden. En tijdens die rit hadden we wel 10 engeltjes op onze schouder. Opeens kwam er een tegenligger aan op 'n stille weg die klaarblijkelijk meer dan ladderzat was en frontaal op ons in kwam gereden. Herman vloog de berm in. Als Herman op dat moment even in zijn achteruitkijkspiegel had gekeken was deze dag triest afgelopen. Nu zijn we met de schrik vrijgekomen, hoewel het beeld constant in mijn hoofd zit.

Uiteindelijk zijn we bij de Mac gestopt en trakteerde Herman op een frietje en kopje koffie( zijn cadeautje aan mij). Nadat we weer bij de caravan waren hebben we geproost op onze trouwdag en het ongelooflijke reactievermogen van Herman. Bubbels en 'n hapje om het feestje compleet te maken.

Tijdens onze rit zijn we trouwens gestopt bij zo'n toko met een waanzinnige hoeveelheid tuinwanstaltigheden. Ze hadden er een schitterend karretje met levensgrote ezel er voor. Maar ja, t Beest was van steen dus daar zou ik geen lol aan beleven. Ze hadden er ook n levensgrote stenen kip. En uiteraard die molentjes. Maar ja, die hebben afgedaan nu ik die ezelswagen heb gezien:):):)

Morgenochtend vertrekken we richting Blère. 300 km hier vandaan.

Vanavond tegen 10 uur gaan we als echte randfiguren naar de rand van de camping naar de zonsondergang kijken. We kijken uit op de zee en met dit prachtige weer schijnt de zonsondergang een spectaculair gebeuren te zijn.

Dag 16. Lege kassa

We hadden een doodgewone zaterdag. Lekker uitgeslapen,ontbeten en toen op jacht naar boodschappen. Het zou hier de hele dag regenen en inderdaad, vanmorgen vroeg hoorde ik het gieten. Daarna zijn er 'n paar druppels gevallen toen we in de auto zaten en verder bleef 't droog. Met zo n 20 graden, dus niet echt koud.

Zelfs bij de supermarkt liep alles op rolletjes. Er stonden wat rijen voor diverse kassa's, maar 1 kassière zat zielig, eenzaam en alleen achter haar kassa. Eerst dachten we dat we hallucineerden, dit was toch niet echt? Fata morganaatje in Frankrijk? Maar echt, niemand had haar door. Dus hebben wij onze goede daad van vandaag gedaan en de kassière als echte goed padvinders werk bezorgd. Het mens straalde er van( vonden wij).

Als lunch had ik een salade gemaakt die we buiten hebben genuttigd en daarna zijn we een rondje gaan maken. Langs de kust van Normandië . Leuk. We zochten een koffietentje, maar het enige dat we zagen waren restaurants zonder ergens een parkeerplaats. Die toko's waren, hoe is het mogelijk, dan ook klantloos.

En nu gaan we een spelletje doen, want daar hebben we het tot nu toe deze reis veel te druk voor gehad.

Dag 15. Crowdfunding

Vandaag zouden we een rustdag hebben. Dwz dat we wel van plan waren de witte was te doen, ook een bezoek te brengen aan de militaire begraafplaats van Duitse militairen die zijn omgekomen in WOII, maar verder niets....Ik blijf ons optimisme op alle fronten bewonderen. Natuurlijk was het geen rustdag. Reeds voor we gingen slapen wisten we al dat we op tijd actief moesten worden .

Op een of andere manier zat het gisterenavond ineens in mijn hoofd dat we elkaar op teken moesten controleren. Zoiets bedenk ik meestal tegen middernacht. Zo gezegd zo gedaan. Nee, ik had niets. Nee, Herman ook niet. Of ....heeeeee, wat ziet mijn oog??? Hij wilde er niet aan, maar er zat toch een heus tekenbeestje. Dus wisten wij reeds vannacht dat we op tijd Villa Lakenstraatje moesten verlaten, om erachter te komen hoe je hier in Frankrijk een huisarts te pakken kunt krijgen om een antibioticum recept te krijgen.

De was draaide, het ontbijt stond klaar en Herman was bij de camping beheerder informeren hoe of wat. Nou, dat was reuze eenvoudig: een afspraak bij de huisarts zou zeker 3 weken duren en een telefonisch consult ook .... Hier hadden wij niet van terug. Het blijkt dat er nog amper huisartsen zijn in Frankrijk, het is een uitstervend ras. Ook spoedeisende hulpafdelingen zijn hier overal gesloten. Artsen verdienen blijkbaar dusdanig weinig( al dan niet naar hun eigen ideeën), dat ze massaal vertrekken en staken. Dat laatste kennen we van de Fransen en we weten dat ze reuze hardnekkig kunnen zijn.

Wij weten niet beter dan, wanneer je een tekenbeet langer dan 24 uur hebt, je er een paar antibioticapillen tegenaan moet gooien om Lyme te voorkomen. We besloten een apotheek te zoeken en hebben gevraagd of we antibiotica kunnen krijgen als onze eigen huisarts vanuit Nederland 'n recept mailt. Dat kon! Dus hebben we naar Holland gebeld om 'n recept te vragen bij de eigen huisarts en zo geschiedde. Nu heeft de huisarts 'n recept uitgeschreven voor eenmalig 2 pillen doxycycline van 100 mg per pil. En Herman kreeg van de apotheek een veelvoud van dat spul. Dankuwel, de rest van de pillen gaan mee op reis.

Na de lunch gingen we verder met onze " rustdag". Op bezoek bij de begraafplaats van Duitse militairen uit WOII. Indrukwekkend. En daarnaast buitengewoon triest. Wat een leed, aangericht door 1 volslagen krankjoreme vent die een heel volk wist mee te slepen in zijn waanzin.

Na dat bezoek ging Herman, de schat, met mij naar de toko waar we die beeldige Don Quichot molentjes hadden zien staan. Als een kleuter zo blij vloog ik uit de auto naar de felbegeerde tuinwanstaltigheden.....Een grote molen kostte 189 euro, maar die was dan ook zeker 50 cm hoog! Een kleine, zeker 30 cm hoog, kostte slechts 125 euro. Nou, in geen 125 jaar.

Maar aangezien we wel verdraaid graag zo'n tuinwanstaltigheid willen hebben, gaan we een crowdfunding actie opstarten.

We noemen deze:

"Help twee halve zolen aan een tuin Don Quichot molen".....

Dag 14. Mont Saint Michel

Vandaag stond Mont Saint Michel op de " afwerklijst". We waren voor ons doen vroeg op en zo tegen 10 uur stonden we op de parkeerplaats aldaar. Nu is ' t mogelijk om als eigenwijze eigenheimer over het droge strand daar naar toe te lopen,maar als het vloed wordt ben je de sigaar. En aangezien we anti-roken zijn besloten we via een hoger aangelegde weg de 2,3 km daar naar toe te lopen. Er reed ook n shuttle, een heel regiment zelfs, maar wij zijn geen watjes dus te voet naar dat schiereiland.

Ja, met ons velen dus. Je komt aan, hobbelt naar binnen en gaat met de grote stroom n zeer smalle stijle straat in. Wij zijn gewend aan stijle straatjes/wegen dus dat was het probleem niet. Het probleem kwam pas toen we die kerk bovenop 't eiland wilden zien. Trappen, veelal zonder leuningen. En dat is voor iemand met mijn handicap 'n dingetje. Ik sloeg prompt meteen weer aan het bidden.

Enfin, we hebben de kerk/kapel/bouwwerken bekeken en waren het eens over hoe knap dit gedaan is. Het hele gebouw is verdeeld over diverse eeuwen gebouwd. Waarvan het eerste deel reeds in 800. Stel je voor: berekenen hoeveel stenen er nodig zijn het gewicht te dragen, die dingen boven te krijgen.....ongelooflijk . En dan was er ook nog een hele stellage gebouwd om spullen, lees vermoedelijk etenswaren, boven te krijgen. Zo hoefden die patertjes dus niet met hun Albert Heijn tasje naar boven te klauteren. De linkmiegels.

Enfin, de rest van het eiland werd bezet door toeristische winkeltjes. En daar, waar wij ons vorig jaar gek gezocht hebben naar n leuk kleinigheidje voor mijn vriendinnetje Patricia, zagen we hier het perfecte souvenirtje liggen! Patries spaart alles van schaapjes!

Voor onze aftocht besloten we watjes te zijn, dus: hopla, in de shuttle met de rest van de wattenclub.

Op de terugweg reden we langs een of ander tuinverwerpelijkheden bedrijf en ineens zag ik ze staan! " De molentjes" gilde ik naar Herman. " Ze staan hier ook, het zijn replica's van dat Don Quichot ding wat daarginds staat"....Heeeeeeeeel bijzonder, maar Herman had het niet gezien. Zoals gezegd: heeeeeeeeel bijzonder!!!

Zo rond half 3waren we terug, maar eerst hebben we nog ff snel(we blijven optimisten) de Carrefour aangedaan. Ja.......ik hoef zeker niets meer uit te leggen he.......de kassa.....

Bij thuiskomst ben ik mijn schoonheidsslaapje gaan doen, dat ook was zeer hard nodig.

En nu staan de gewassen en gesneden groenten in de keuken te wachten,omdat ze denken dat ik iets lekkers van ze zal maken. Oke, laat ik dat maar doen. Ondertussen dromend van dat leuke Don Quichot molentje....

Voor de duidelijkheid: ik ben 7 december jarig:):):)

Dag 13. Molenloos

Vandaag was het " verkasdag". Tijd om naar 'n volgende camping te verkassen. Helaas, wij hadden er zin in, de zon scheen, de dag begon goed, maar de mover van de caravan had blijkbaar 'n pestdag. Het apparaat weigerde dienst. En zonder die mover krijgen wij die caravan nergens meer neergezet of weggehaald. Ik bedoel maar: 1500 kg verrijden door twee bejaarden, dat gaat 'm niet worden. Uiteindelijk met :t bedrijf in Doetinchem gebeld, want het gebruiksboek van de mover ligt uiteraard in Bemmel. En internet hadden we niet. Na een uur klungelen, heeft het ding uiteindelijk besloten ons ter wille te zijn.

Maar toen moesten we de camping nog af. Graffelweggetjes die zowel stijl als bochtig waren. We zagen 't feest al gebeuren. Maar toen was daar de schoonmaak dame in n karretje. "Mais non" riep ze uit, en ze wenkte ons achter haar aan te rijden. Zo gingen we letterlijk af via de zijdeur wat ons heel veel ellende bespaarde.

Vlak voor we de camping afreden kwamen we langs een stacaravan waar een beeldschoon stenen molentje voor stond. Zo mooi, we overwogen een ogenblik een ruilhandeltje te plegen: onze paddenstoeltjes voor dat molentje. Maar ja, we wisten niet zeker of de eigenaar van 't molentje blij zou zijn als hij bij thuiskomst de ruil opmerkte. We bleven dus beleefd en lieten het molentje staan,maar spraken af dat we ALS we onderweg zo' n ding konden versieren er dan ook voor zouden gaan.

Maar ja, niets zo snel vergeten als een onbezonnen belofte. Verdraaid, daar, kijk nou, die molentjes, een hele rits, daar staan ze te koop.....Ja.....maar waar laten we dat ding eigenlijk? En zo zitten we dan nu zonder molentje op onze nieuwe camping. Vlakbij Mont Saint Michel waar we morgen naar toe gaan. We blijven hier een nacht of 5. Het wordt hier vrijdag en zaterdag slecht weer, maar er is in de omgeving het een en ander te zien. En waar we maandag naar toe gaan? Geen flauw idee.

Dag 12. We zullen stand houden!

Vandaag hadden we een rustdag. Deze beginnen altijd met uitslapen, daar hebben wij op onze oude dag talent voor gekregen. Maar ja, als wij een rustdag hebben en uiteindelijk na ons talent te hebben benut naast ons bed staan, krijgen we het elke keer onverwacht heel druk. Er moest een handwasje gedaan, de caravan opruimen en.....op jacht naar een tankstation en boodschapjes voor 3 dagen doen. Terwijl ik de watertank vulde, het handwasje deed enz. reed Herman even naar de Boulangerie voor 'n vers stokbrood . In Frankrijk leven we op zijn Frans, dus even later zat hij aan 't stokbrood met jam en nuttige ik de bijbehorende koffie. Zo deelden we het Franse ontbijt.

Daarna begon de jacht op het tankgebeuren. Dat was nog niet zo eenvoudig. Dwz niet echt dichtbij. We moesten er voor naar Chartres en dat was ruim een uur karren. Herman nam de toeristische route en onderweg zijn we een flinke Intermarche binnen gegaan. Fonkelnieuw en dat bleek wel bij de kassa. Wij waren 2 van de 4 klanten die in die toko ronddoolden. Wat kan je dan gebeuren als je iemand voor je hebt bij de kassa die twee verschillende artikelen had in veelvoud. Appeltje eitje dachten wij. Maar een kwartier later wisten we wel beter......

Enfin, na het tanken een ijsje gegeten en toen wilden we Chartres nog even bekijken. Niet echt natuurlijk,maar de navigatie joeg ons dwars de stad door. Zo reden we langs de kathedraal, prachtig hoor. En langs 'n nest jonge dienders die een weg moesten versperren en waren we getuige van een uithuiszetting. Dit alles was reuze opwindend voor zo'n onverwacht bezoek.

Inmiddels zijn we nog n half uur van de camping af. Ik ga dit verhaal alvast posten, want op de camping hebben we geen internet. We hadden vandaag trouwens goed weer, 27 graden. Maar de omslag komt er echt aan, dus wij zijn ons vast aan het voorbereiden op binnenzitten. Hiervoor hebben we een wagonlading koek ingeslagen....Maken jullie je geen zorgen: we zullen stand houden!