Dag 35. Het pauperparadijs

Een campingdagje was het vandaag. Eigenlijk moet ik zeggen " een regendag". Vannacht is het begonnen met regenen. Ik heb er weinig van gemerkt,maar vanmorgen hoorde ik het. De hele dag regende het door met af en toe een (korte)droge periode. Op internet lazen we dat er vandaag dus 7,2 mm regen zou vallen. Ik zou zeggen: ze zijn met vlag en wimpel geslaagd in hun voorspellingen. Wat me wat zorgen baart is het stukje grond waarop we staan. Dat komt best wel als zijnde "verzadigd door alle drank" over. Op zich geen punt,maar morgen voorspellen ze hier 28,5 mm regen. En als dat net zo'n succes story wordt als vandaag dan is die grond niet alleen verzadigd,maar gewoon ladderzat. En ja, die zware sleurhut van ons staat in die bagger....Kortom, ik knijp ' m een beetje voor het zaterdag uit de prut slepen van ons huisje.

Maar goed, we zijn in elk geval even groenten gaan halen voor vandaag en morgen. De groenten zijn hier veel mooier dan in Frankrijk en dat wist ik. Dat is echt een feest de groenten en fruitafdelingen hier. Maar wat kwamen wij tegen op weg naar die mooie supermarkt????? Een tuincentrum( of wat het wezen mocht) die dezelfde molentjes als die we in Frankrijk zagen verkochten:):):) We zijn, als de krenten die we zijn, gestopt om te kijken wat deze draaiende wanstaltigheden hier moesten opbrengen. Was die toko gesloten! Ze hadden ook een hele mooie vuurtoren staan, leuk voor aan onze vijver. Maar ik heb besloten deze winter zelf een leuke vuurtoren te fabrieken. Dit ter afwisseling van het sokken breien.

De middag hebben we onder de luifel doorgebracht met koffie, brood en een boek. En ook met enige verbazing, ons niet vreemd, over onze Italiaanse medebewoners van deze camping. We hebben het vorig jaar ook wel gezien; op sommige campings staan "seizoen-paleisjes". De "paleisjes" staan op een piepklein stukje grond, liefs vlak naast elkaar. Dit geeft volgens ons aan dat ook huisjes of caravans behoefte aan gezelschap hebben. Je ziet dan een minihuisje met daarin een voordeur en daarachter een keuken, een wc en douche. Vervolgens is aan de achterkant van dat huisje een deuropening die aansluit op de deuropening van de daar geplaatste caravan. Als men geluk heeft kan het fiatje naast het paleis staan en, als ze de hoofdprijs hebben, houden ze nog 3 vierkante meter grond over om een stoeltje op te zetten. Maar veelal staat daar het vuilnis. Vorig jaar verbaasden wij ons al over deze dingen, want een aantal rijtjes met deze uiterst depressief ogende paleisjes, oogt als een krottenwijk. Op sommige campings hangt er dan ook nog over zo'n rijtje een of andere doek om de zon tegen te houden. Het intrigeert ons enorm dat mensen zichzelf vrijwillig opsluiten in zo'n bewoninkje. Buiten zitten zien we die mensen nooit, het blijft een heel apart iets. Enfin, een mens zijn zin is een mens zijn leven.

Herr Gluurder heeft vanmorgen vroeg de kuierlatten genomen met zijn vrouw. Herman noemde het stel Herr Flick und Helga:):):) . Ze hadden fietsen bij zich en zagen natuurlijk de bui al letterlijk hangen: het zou op waterfietsen uitdraaien. Dus zijn ze vertrokken.

Het regent weer, we gaan de avond binnen doorbrengen met het kijken naar een film. Tot morgen.

Dag 34. Herr Gluurder

Vanmorgen rond 10 uur zijn we vertrokken vanaf onze laatste camping in Frankrijk. Dat was een naturistencamping, die hebben onze voorkeur. Ik wil graag het verschil uitleggen tussen " nudisten" en een naturistencamping. Bij nudisten gaat het puur om in je nakie rond te marcheren, ook in je eigen hut. Bij naturisten gaat het om zoveel mogelijk een te zijn met de natuur. Niet gehinderd worden door kleding, lekker de zon op je lijf voelen en vooral heel veel respect hebben voor de natuur en je medemens. Op een naturistencamping bejegenen mensen elkaar per definitie vriendelijk, voorkomend, behulpzaam. Je zult er geen troep vinden, iedereen let op zijn zooi op te ruimen. Het maakt niet uit of je dik of dun, oud of jong bent. Je krijgt en geeft respect aan iedereen. De sfeer is daar buitengewoon fijn.

Onderweg hebben we een prachtige route gereden: door de Alpen. Ik heb er wat filmpjes van gemaakt,maar deze zijn wel vanuit de auto gemaakt dus niet optimaal. Onderweg hebben we ergens onze boterhammetjes gegeten en de koffiepot leeggedronken. Met verbijstering zitten kijken hoe een motorrijder het rode verkeerslicht voor ons negeerde en er op dat moment een motorrijder van de andere kant aan kwam scheuren! Ze kwamen met de schrik vrij.

We zitten nu op een rustige camping naast Herr Gluurder. De man heeft de ganse tijd dat wij de caravan hier neerzette en alle handelingen verrichten zonder een spier te vertrekken toezicht staan houden. Geen dag zeggen, niets. Staren. Enfin, morgen regent het hier zagen we. Herr Gluurder woont in een piepklein busje met Frau Gluurder en als het regent.....zitten ze als twee ingeblikte Frankfurters binnen.

Dag 33. De wandelende tak

Het was weer een prachtige dag. De temperatuur was 33 graden, DUS te hoog om erg actief te worden. MAAR...wij zijn bikkels! Reeds voor het ontbijt hebben we een half uur rondgemarcheerd over het prachtige campingterrein hier. Op een klein deel staan caravans en verder kun je wandelen en klimmen in de natuur, zonder gehinderd te worden door mensen of tenten of caravans. Na het ontbijt gingen we "even" boodschappen doen via de toeristische route. Schitterend! Bij E.Leclerc, de Grootgrutter met 'n hoofdletter, trakteerden we onszelf op een cappuccino. Kijk even bij de foto' s hoe dat eruit zag! Omdat we beiden niet overtuigd waren of het nu een smakelijk bakkie was of niet, hebben we nog een tweede genomen! Ja, goed bakkie.

Vanmiddag hebben we eerst ons schoonheidsslaapje gehouden en ons toen bij het zwembad neergelegd. In het kader van "bewegen is gezond" (welke malloot heeft die uitspraak verzonnen) hebben we een aantal baantjes getrokken alvorens wij ons bij de grijze golf voegden om te beppen over vroegere tijden.

Ondanks dat we hier midden in de natuur zitten hebben we nog geen wilde dieren aangetroffen. Ook vanavond hebben we weer een half uur gewandeld, wel een breedbladige wespenorchidee gezien maar geen beesten.Tot Herman ging douchen en in de doucheruimte een wandelende tak aantrof. Een gluurder dus. Hij heeft er een foto van genomen en was verbaasd dat het beestje groen was ipv bruin. Voor een andere campinggast en mij was het meteen duidelijk: het diertje moest gewoon nog " verhouten" en zou dan wel bruin worden. Maar nu blijkt dat (volgens info op internet) het hier een Spaanse wandelende tak was. Heeft het beest flink doorgewandeld, toch?

En morgenochtend verkassen we weer. We trekken naar Peveragno in Italië. De komende dagen is het daar minder warm en er vallen wat druppels. Maar minder warm weer is wel even welkom. We gaan het beleven en jullie zullen het horen.

Dag 32. Zwemmen en luieren

33 graden, zon, water, rust. Dat was zo ongeveer de dag. Wel boodschappen gedaan, maar heel snel om gauw terug te zijn op de camping. Niet spannend, wel heerlijk.

Laat geluncht en daarna naar het zwembad gelopen dat hier 50 m vanaf onze caravan ligt. Daar hebben we zwaar werk geleverd: toezicht gehouden op het luierende volk. Er ligt kunstgras bij het zwembad waar iedereen zijn voeten verbrandde als je daarop liep. Dat is een minpuntje. Maar het bad is groot genoeg om daar massaal de voetjes te blussen.

Ik heb een filmpje gemaakt van het weggetje dat naar de camping leidt. Dat staat op deze site onder "video". Als we woensdag weggaan moet ik aan het begin van dat weggetje gaan staan om tegenliggers tegen te houden. Een caravan als tegenligger wordt een ramp. Een dergelijke actie hebben we vorig jaar ook bij een camping in Italië moeten doen.

Morgen nog een lekker lui dagje hier.

Dag 31: plonsdag

Dag 31.

Lieve lezers en lezeressen: het was vandaag weer een verplaatsdag. Voor ons natuurlijk best wel leuk: je ziet weer eens wat anders van het landschap, je gaat weer een eindje verder op de reis. Maar voor jullie is het eigenlijk best wel wat saai. Want laten we eerlijk zijn: wat is er nu leuk aan: “vanmorgen zijn we op tijd opgestaan want we gaan weer verder rijden. Na het ontbijt…” enz. enz. Het klopt allemaal precies. Dat wel. Maar wel saaaaaaai.

We zijn gisteravond wel weer uit eten geweest. Heel bijzonder dat je op een camping zo’n goed restaurant hebt waarvan de kok precies weet hoe hij glutenvrij een maaltijd moet bereiden. En we hebben heerlijk gegeten. Die beste kok heeft ooit 3 maanden of zo in Nederland gewerkt en kan daardoor een uitstekend mondje Nederlands spreken. Heel knap. Hij had een heel nieuw voorafje dat hij aan ons wilde serveren. Laat maar komen. De foto’s daarvan staan bij de dag van gisteren. Ontzettend aardige man en ontzettend aardige bediening.

Maar goed: teug naar vandaag. Prachtig weer trouwens. Al snel boven de 30 C. En dan is op- en inruimen best een hete klus. Want ja, om 7 uur opstaan en dan meteen inpakken: daar beginnen we niet aan. Tenslotte hebben we vakantie. Dus rustig aan.

Zo ook de route naar de volgende camping. Alle tijd voor koffie onderweg (nog steeds knierterig ‘s morgens zelf gezet en in een thermoskan mee). Nou, maar de reden is wat uitgebreider: lang niet elke Air (rustplaats langs de snelweg) heeft de optie van een restaurant. Dus het is fijn dat we zelfvoorzienend zijn.

Uiteindelijk op een prachtige camping aangekomen. Wel dusdanig stijle weg op de camping (met grind!!) dat we de caravan maar naar boven hebben laten brengen. Met een traktor van minstens 70 jaar oud. Maar het ding werkte prima en heeft ook geen voorwielaandrijving dus kan het omhoog trekken veel beter dan mijn auto.

De camping heeft een heerlijk zwembad. En omdat het 34 C is, is dat zwembad een zalig iets. Lekker rustig, met allemaal van die grijze koppen. Want ja, deze tijd van het jaar kom je voornamelijk die tegen. En mensen met kleine ukken.

Morgen gaan we dus zeer uitgebreid heel weinig doen. Even een paar boodschappen en daarna snel terug. In de schaduw zitten, kopje koffie scoren bij het restaurant en in het water liggen. Dat heet vakantie vieren.

Dag 30. Lapzwans&Co

Na een rustige nacht zijn we tegen half 10 uit onze koffer gestapt. De zon scheen, de temperatuur was aangenaam en het buiten ontbijten is heerlijk. Na het eten heb ik alvast het eten voor morgen klaargemaakt. Dat was voor vandaag bedoeld, maar we gaan uit eten. Zonde om overstuur te laten gaan, nu heb ik morgen een makkie als we op de nieuwe camping aankomen.

Na de koffie even brood gehaald bij de Lidl. Op de rotonde daarvoor was een tiny house omgekieperd. De genderme had dus een belangrijke taak: ondanks onze duidelijk richting aangeven ons alsnog diezelfde richting aan te wijzen?.

Wat heel leuk is: de cicades zingen weer volop hun lied en overal bloeit de Oleander weer. Wij genieten daar enorm van.

Vanmiddag zijn we naar de rivier gewandeld waar deze camping aan ligt. Hieronder zet ik een linkje. Als je dit in je adresbalk plakt kun je het filmpje zien.

https://youtube.com/shorts/2vtCxGV6bNo?feature=share

Later is Herman nog in zijn uppie verder gaan kijken.

En ja, langleve onze medekampeerders. Wat is er nou leuker dan vanuit je luie stoel commentaar leveren tegen elkaar over je buurtjes.

Om te beginnen de mannen om ons heen die urenlang poetsen op hun auto, caravan en gereedschap alsof het hun kindjes zijn. Dat zal ook wel zo zijn denk ik. Zelf konden ze geen kinderen baren dus toen de vrouw hun kinderen kreeg hebben zij hun auto/ caravan tot hun kindje gemaakt?. Gelukkig voelt Herman zich niet geroepen deze zelfde activiteiten te ontplooien.

De buren vertrekken ook morgen en die man is de ganse dag zoet geweest met afstoffen,oppoetsen (en weten wij veel) van stoeltjes en zijn caravan. Alles opgeruimd en dus de rest van de tijd binnen zitten of een keer het laantje op en neer lopen. Ja, en dan zitten wij elkaar aan te staren en blijven vooral ZITTEN. Met een boek, wat lekkers, n dutje doen, maar we vertikken het om nu al op te ruimen omdat we morgenochtend vertrekken. Wij zijn lapzwanzen.... echte ongelooflijke lapzwanzen. Zo werd ik vroeger al betiteld en ik geef het nu toe: ik ben een lapzwanz uit het Land van Lol en ben daar reuze blij mee.

Oke, Lapzwans&Co gaan uit eten nu.

Dag 29, de betweter

Vanmorgen werden we wakker en de zon scheen?. Wel waaide het stevig. Om kwart over 10 reden we weg van de camping. Hoewel de volgende camping 278 km verderop was, gaf onze navigatie aan dat we er pas om half 3 zouden zijn?. Ik zei niets, dacht bij mezelf dat de rit over stille binnenwegen zou gaan.

Uiteindelijk lijkt het erop, en dat hebben we al diverse malen meegemaakt, dat die geweldige navigatie van ons zelfstandig en meteen ook zeer betweterig begint na te denken. En twee betweters in de auto is meer dan voldoende. Dus we kregen flink de pest in toen we na uren ontdekten dat " de juffrouw" ( zoals wij de navigatie noemen) ons belazerd had en bijna 80 km liet omrijden.

Wat een feit was, dat de route mooi was. Maar daar waar we vorig jaar in de Pyreneeën amper een berg hebben moeten nemen, was het nu echt bergje op en bergje af. Hopla naar de 1150 m en weer dalen. Heel vermoeiend voor Herman. Uiteindelijk belandden we ook op binnenwegen en zijn door hele pittoreske dorpjes gereden. Ook zijn we over een hypermoderne brug gereden bij Milau.

Al met al hebben we weinig pauze gehouden onderweg. 1 keer 10 minuten op n plek waar het koud en winderig was en 1 keer een kwartiertje langs een binnenweggetje.

Maar nu zitten we dan op die superdeluxe camping. We waren hier om half 5.De receptionist is een Hollander die uit St.Hubert komt. Dat is het dorpje waar wij de caravan stallen. We hebben een mooie sta plek uitgekozen en zijn toen eerst drie enorme zakken vuile was in drie wasmachines gaan stoppen. Inmiddels is het half 8. De was is droog en schoon gevouwen in de kast, de schone kleren hangen buiten te drogen en wij hebben ons net gedoucht.

En nu dames en heren, nog niet eerder vertoond in dit theater: we gaan uit eten in het restaurantje hier op de camping. Jullie zullen het horen en onze uitspatting zien.

Dag 28. Kunst

Vandaag begon de dag met zon, maar die verdween redelijk snel. Het was een dag van " Jantje lacht en Jantje huilt".We besloten een stukje te gaan rijden en gewoon te zien waar we zouden uitkomen.

Onderweg zagen we ergens op een berg een heel oud kasteel. We hebben daar aan de kant van de weg onze lunch genuttigd en zijn vervolgens doorgereden naar het dorpje waar dat kasteel bij hoorde. Dat dorpje bleek behoorlijk toeristisch te zijn. Ik zag wat leuke winkeltjes waar ik wilde kijken, maar eerst zijn we door een botanische tuin gewandeld. Daar stonden een paar bomen die naar schatting van Herman 300 jaar oud waren. Daarnaast bleek daar ook een museum te staan met werken van plaatselijke kunstenaars die reeds overleden zijn.Het leek ons leuk om daar een kijkje te nemen.

Maar eerst een kopje koffie gescoord. Toen we weg wilden gaan begon het net te regenen. Die regen heeft Herman gered van de gang langs toeristische winkeltjes. We zijn meteen het museum ingestapt en hebben wat foto's van schilderijen op deze site gezet. Dat was ontzettend leuk en vooral zeer onverwacht. Er hingen veel doeken en over het algemeen ook mooie doeken. Vele malen mooier dan die afgrijselijke dingen die in diverse kastelen geëxposeerd werden.

Na het museumbezoek zijn we richting camping gereden. Ik was moe en we moesten nog een boodschap doen.

Glutenvrije spullen zijn hier moeilijk te krijgen. Het houdt zo ongeveer op bij koek. Wat dat betreft zijn we blij dat we straks in Italië zitten, waar de keuze vorig jaar bijzonder goedwas.

De regen komt en gaat nog steeds, maar vanaf morgen wordt het weer mooi weer. En de temperaturen die ons te wachten staan op de volgende campings zullen ons soms met weemoed aan de nu 18 graden doen terugdenken. We vertrekken morgen naar het zuidenom vervolgens zondag richting de Italiaanse grens te gaan.