Dag 43. Pasta pasta pasta

Het zou warm worden vandaag. We waren dus op tijd opgestaan om hetgeen te doen wat we wilden doen voor we zouden smelten. Bedden verschoond en was gedraaid en daarna naar de Esselunga hier 25 minuten vandaan. Zeer aparte winkel deze keer: binnen had hij twee verdiepingen. Je kon dus in de supermarkt zelf met n rolbaan omhoog naar de tweede etage, net als bij de Makro. Voor de duidelijkheid: de Esselunga is de grotere broer van de Conad en AH . We zochten o.a een simpel aardappelmesje. Ordinair, in Holland overal in verpakkingen van meerdere te koop. Maar niet in Italië. Uiteindelijk wist Herman nog een of andere super Blokker, althans net zo'n soort zaak, en ze verkochten er de duvel en zijn moer aan keukenspullen, maar geen gewone aardappelmesjes. En zo zijn we tot de conclusie gekomen dat het ontbreken van normale aardappelmesjes de reden is dat ze in Italië zoveel pasta eten. Ongelooflijk als je bij die grootgrutters hier rondloopt. Overal staren dozen en zakken met een giga diversiteit aan pasta je aan in de gangpaden. En op losse stellages...

Bij thuiskomst heb ik snel een lekkere salade gemaakt en daarna zijn we lekker anderhalf uur " het vaderland gaan dienen".

Inmiddels lijkt het stukje camping waar wij staan een Nederlandse enclave. Duidelijk is dat overal de vakanties zijn begonnen. We zitten hier vlakbij zee en ook dat merk je: aan de prijzen voor de campings. Hoewel we hier een ruime plek hebben( waar je voor kunt kiezen en dus ook voor betaald), zullen we niet snel nog hier naar toe terugkeren. De sanitaire gebouwen zijn waanzinnig gedateerd, smerig, overal kapot en in een gebouw was geen warm water. Ik heb drie dagen gedoucht met koud water. Een ander sanitair blok heeft wel warm water, maar daar is werkelijk van alles kapot in die douche hokjes en grenzeloos smerig.

Morgenochtend vertrekken we naar Marzabotto en komende dagen wordt het daar 37 graden. Dat wordt dus een week luieren.

Dag 42. In een rijtuigje.

Actie! Vandaag een dag van doen en bewegen. Vorig jaar zijn we al in het stadje Lucca geweest, maar daar kwamen we Botsman tegen. En tegen de tijd dat alle schadeformulieren waren ingevuld hielden alle fietsbedrijfjes siësta. Vandaag was de herkansing en zo arriveerden we reeds om kwart voor 11 in Lucca. Helaas, met ons velen. En dat betekende dat een parkeerplek een dingetje was. Uiteindelijk hadden we een vrijwel lege parkeerplaats gevonden. Maar Herman zag ineens zo'n geniepig bordje met een parkeerschijf erop: max 2 uur parkeren. Dat schoot niet op,want we wilden over de stadswal fietsen. Enkele auto's verder zat een Italiaan in de auto. Herman ging vragen hoe vaak er gecontroleerd werd op die parkeerplaats. De man wees op een vrijwel lege parkeergelegenheid vlak naast het onze. Daar kon je parkeren als je ging winkelen daar. Gratis! Dus de auto werd verplaatst en wij gingen onze eerste cappuccino van vandaag scoren op een terrasje. We hebben besloten thuis niets anders meer te willen dan koffie gemaakt van Arabische bonen. Die is het lekkerst.

Na de koffie gingen we lopend richting het oude ommuurde centrum. Daar huurden we een prachtig tweepersoons rijtuig. Zonder paarden of ezels, wij waren zelf de ezels. Daar kwamen we achter nadat we ons eerst het schompes hadden getrapt en geschud op die rottige straatjes, daarna een schuine weg omhoog om op de stadswal te komen, om daar vervolgens te ontdekken dat er ook elektrische fietsrijtuigen zijn! We hielden ons groot en keken elke keer zeer afkeurend naar die onsportieve mensen die elektrisch fietsten. Anderhalf uur later brachten we de koets weet terug in het stadje. Dat ik niet uit de koets ben gekieperd tijdens het ritje door dat stadje mag bijzonder heten.

Enkele cappuccinootjes op diverse terrasjes later zijn we dwars door Lucca heen de Lidl gaan plunderen. En daarna dus weer naar Ameglia waar onze sleurhut staat.

We hebben gewoon een hartstikke leuke dag gehad en overwegen nu om, terug in Holland, een paar van die fietskoetsjes te kopen. Zoals je ze in China ziet. Dan kunnen onze kinderen ook het plezier ervaren van het op eigen kracht, puur natuur en niet vervuilend, zo' n rijtuigje voort te bewegen. Jullie begrijpen wel wie er dan achter de fietser op het passagiers bankje zitten: WIJ!

Dag 41. Tunnelvisie

We hadden vandaag last van "tunnelvisie". Dat werd veroorzaakt door een regiment tunnels die we door moesten in de marmergroeve bij Carrara. Vorig jaar zijn we er al geweest, maar nu wilden we dus een rondleiding. Daar worden diverse toeren voor aangeboden met prijzen variërend tussen de 15 en de 80 euro.

Enerzijds ligt dat aan de plek waar je die tickets koopt, op internet bv, en anderzijds aan het soort rondleiding je verkiest. Wij hadden geen zin om in een jeep te worden gepropt met nog minstens vier andere mensen en ook een busje waar je met zeker 8 man ingeperst wordt lokte ons niet erg. Het prijsverschil zat hem vooral in datgene wat je wilde voor je de berg in ging. Wij besloten, net als vorig jaar, zelf die berg op te rijden en met onze eigen auto achter een gids aan de tunnels en berg in te rijden. Andere mensen verkozen te worden gereden, maar daar betaal je dus giga voor. Uiteindelijk zie je evenveel. In de berg gekomen ga je door een pikdonkere tunnel naar een grote open ruimte in die berg. Daar krijg je uitleg over hoe het marmer uit de berg wordt gehaald, diverse kleuren en waarom er zo' n prijsverschil zit tussen grijs, wit en gemarmerd marmer. We hadden ons goed voorbereid voor deze ondergrondse tocht en sandalen aangetrokken. Daarmee spaarden we onze mooie leren schoenen en kregen onze voeten een fijn modderbadje in die berg. Het modderbadje zat bij de prijs inbegrepen. We kregen een plastic mutsje op met daar overheen een gele helm. We voelden ons reuze stoer en dapper, want een helm moet je toch zeker niet zomaar op zetten. Die zet je natuurlijk op vanwege eventueel vallend gesteente enz. Dat de helm van kunststof was (hard plastic in mijn taal) vonden we wel typisch. Ook dat de gidsen geen helm droegen. Hebben die nou een houten kop of hoe zit dat? Ja: je krijgt die helm dus omdat er druppeltjes water naar beneden vallen en je haren anders nat worden.... Had mij dan plastic overschoenen gegeven, ja!

Enfin, het was apart en ik kreeg van Herman een paar mooie oorbellen met een wit marmeren bolletje eraan.

Na afloop zijn we halverwege de berg ergens koffie gaan drinken. Tunnel in, tunnel uit, en maar hopen dat het eenrichtingsverkeer was.

Op weg naar huis hebben we nog wat boodschappen gedaan en tegen half 4 waren we weer op de camping. Nog mooi tijd om een dutje te doen

We hadden sushi meegenomen en nu zitten we heerlijk buiten. De temperatuur was vandaag 28 graden en het was uiterst aangenaam weer hier. Morgen willen we naar Lucca om te kijken of we op de stadswal kunnen fietsen.

Dag 40. Lekker Rustig en Alert.

Verkasdag vandaag. Van Salsomaggiore Terme naar Ameglia. 120 km. Dat moet toch snel lukken nietwaar? Na rustig te hebben ontbeten en alles te hebben ingeladen vertrokken we om half 11 richting Ameglia. Onze eerste grote fout in deze tocht was de gedachte "Lekker Rustig". We hadden slechts n paar 100 meter afgelegd toen een of andere wegpiraat van rechts (die absoluut geen voorrang had) een straatje uitgereden kwam ZONDER even te kijken! Herman stond op zijn claxon en ik stond meteen op schelden. Op een haar na ramde de gladiool ons niet( hij stond nog net stil). Hart in de keel, stress in t hoofd dus daar vloog "Lekker Rustig" weg. In de plaats kwam zijn broertje "Alert" .

We reden verder met Alert op onze schouders en besloten na een km of 50 even te stoppen bij 'n tankstation. Herman wilde water. Ik bleef in de auto, maar het duurde lang. Dus ging ik kijken. Herman lag in de caravan half onder de keukenlade, deze was wederom niet goed dichtgemaakt en, al weer wederom, niet meer dicht te doen. De temperatuur liep inmiddels op buiten en in 'n hoekje van de caravan zat "Lekker Rustig" zich volgens mij de tranen te lachen. Maar......nadat ons ditzelfde akkefietje vorig jaar was gebeurd, wist onze buurman Frank dat probleem te tackelen. Dus: Frank gebeld om te vragen hoe die truc ook al weer was. Ja, en toen kwamen mijn breinaalden goed van pas. En jawel, Herman kreeg het voor elkaar en de la werkte weer. Met dank aan Frank.

We boden "Lekker Rustig" opnieuw een plekje in onze auto aan. Helaas, te vroeg. De afstandsbediening van de auto deed het niet meer. Daar stonden we, het was inmiddels flink warm en de deuren op slot. "Lekker Rustig" had zich uit de voeten gemaakt en wij stonden elkaar stompzinnig aan te staren buiten de auto. Maar gelukkig is mijn " Superspug" niet voor 1 gat te vangen. Met een zeer triomfantelijke grijns opende hij de afstandsbediening en haalde daar een soort sleuteltje uit. De deuren konden worden geopend.

Bij de koffiestop die we een half uur later hielden belden Bas en Guus ons op. Guus begon meteen hard te lachen toen hij me zag. Volgens mij voelde het kereltje onze pech en heeft hij mijn zieke humor. Dat was dus even een feestje langs de snelweg.

We reden verder en Alert zat op onze schouders. Vlakbij de camping gaf de navigatie aan dat we een pad op moesten gaan....je weet wel, zo' n grindpad dat 20 cm smaller is dan onze caravan. Alert fluisterde ons in die navigatie gewoon te negeren, dus we reden door. Google aangezet, maar die stuurde ons ook terug. Toen kregen Google en de juffrouw een meningsverschil. We gingen voor het voorstel van Google en reden een brede weg op. Ja.....voelen jullie ' m al? Aan het einde van die weg kwam een scherpe bocht.....en jawel, daar waren mannen bezig met wegwerkzaamheden. Keren was geen optie, maar de mannen gebaarden dat het " gemakkelijk kon". Ik zat meteen weer in mijn bidstoeltje en stapvoets gingen we er langs om vervolgens via een smal weggetje met wat scherpe bochten de camping te bereiken.

Prima camping, grote plaats gehuurd alleen het sanitair is vermijdendenswaardig!

Morgenochtend eerst uitslapen. Heerlijk een heel groot bed maken om n uur of 7 en dan lekker nog als twee katten tegen elkaar aan in slaap doezelen. Herman is nog steeds de liefde van mijn leven en we genieten van elke dag.

Dag 39. Parma-ham

Wat een heerlijke camping. Gisteravond hebben we tot bijna twaalf uur buiten gezeten. Windstil, geluidstil, temperatuur bleef ook stil (staan) en ook alle buren waren stil. Ja, die lagen allemaal al te pitten. Dus het was werkelijk geweldig buiten. We hadden helemaal geen zin om te gaan slapen, maar ja. We moeten die biologische klok toch maar volgen. De volgende ochtend was het weer weer prachtig. We waren niet van plan om weer de hele dag op de camping lekker niets te doen, dus we zijn de omgeving maar eens gaan verkennen. Het is hier prachtig! Heerlijk de kleinste weggetjes opgezocht en genoten van het landschap. Zie de foto’s en de film. Uiteindelijk in het aftakelende Salsomaggiore Terme cappuccino gaan drinken. We hebben dat vorig jaar ook al vermeld. Het is een stad waar al in de Romeinse tijd warm water bronnen zijn die helend zouden zijn. Tot ergens eind vorige eeuw kwamen daar heel veel mensen op af. Maar daarna is dat gestopt. Het gevolg is dat het plaatsje helemaal vol staat met ernstig vervallen gesloten hotels en overal verlaten grote huizen. Beetje spooky! Maar de koffie smaakt nog steeds prima. En er zijn ook voldoende supermarkten om boodschappen te doen.

Terug op de camping knoopte Herman een praatje aan met de camping-eigenaar. We zijn namelijk gisteravond over de camping gaan struinen en die is best heel erg groot. En lang niet overal camping. Hij vertelde ons dat in de Romeinse tijd hier een villa heeft gestaan van een Romeinse dame. En deze dame heeft het proces ontwikkeld van het maken van Parma-ham. In het plaatsje Parma (hier vlakbij), staat een ham-museum (ja, echt!!!) waar eea ook wordt verteld.

En ten tijde van Mussolini stond hier een olie-boortoren omdat in dit gebied (dat zich uitstrekt vsn Noord-Spanje tot Roemenië) er zich op grote diepte een olieveld bevindt. Maar toen in het middenoosten de olie goedkoper was dan kraanwater was verdere exploitatie te duur. En nu is dit alles dus een camping.

Vanavond gaan we weer eens heerlijk eten van het bakplaatje. Dat hebben we deze vakantie pas 1 keer eerder gedaan. Dus dat wordt smullen. En morgen gaan we weer verder reizen.

Dag 38. Anton

Anton.

Vanmorgen stonden we reeds om 8 uur naast ons bed. We wisten dat het warm zou worden en wilden de bedden verschonen en wassen draaien. Als je om 11 of 12 uur naar die wasmachines gaat is de kans groot dat je pas 's avonds aan bod komt. Zo kon het gebeuren dat Haai en Baai reeds om kwart voor 9 op zondagmorgen met drie waszakken naar het washok sjokten. Om 11 uur was alles gewassen en gedroogd of aan de molen gehangen. Ondertussen deden we onze vaste klusjes en zijn daarna lekker gaan zitten.

Tussen de middag wilde ik een salade maken. Even kijken wat ik in de koelkast had. Helaas had ik vergeten een Anton te kopen, maar ook zonder Anton was de salade lekker.

Iedereen vraagt zich nu af wat een Anton is. Een Anton is een ander woord voor komkommer bij mij. Jaren geleden zat ik met een bejaarde vriend in een verpleeghuis koffie te drinken toen er een doodsaaie en ernstig uitziende man voorbij kwam. Kees groette de man en de man groette terug. Kees vertelde dat de man Anton heette en een komkommer was. En omdat ik bij dat soort opmerkingen altijd de sukkel ben die de gewenste vraag stel, vroeg ik dus " hoe bedoel je?". Kees antwoordde, niet geheel zonder leedvermaak, dat Anton een religieuze broeder was die in een broedergemeenschap verderop woonde. En dat die lui geen seks mochten hebben en dus gelijk een komkommer, met het zaad in de zak sterven! Sindsdien is een komkommer voor mij de meest treurige groente die er bestaat

Na een lekkere lunch met een goed glas wijn, zie foto' s, waren we gevloerd van deze drukke zondagochtend. We hebben dus een siësta van een paar uur gehouden om vervolgens wakker te worden op een terrasje met een paar cappucinootjes.

Tja, en dan toch nog even creatief worden aan het eind van de middag. Daar waar Herman de "rijdende Praxis" is op vakantie, ben ik de " karrende Pipoos". En dat heeft niets te maken met mijn knallende lipsticks. Dus ik heb mijn verf mee en steentjes en ging aan de slag.

Het internet is waardeloos hier, dus Herman kocht 5 uur wifi. Van die aankopen alleen al kan zo'n campingeigenaar volgens mij gaan rentenieren. 5 uur wifi voor 9 euro! Wat ze er niet bij vertellen, op geen enkele camping trouwens, is dat de teller slechts loopt op de momenten dat je ingelogd bent! De stinkerds. Maar we werden door onze buren ingelicht hierover. Dus af en toe loggen we in en kunnen we even internetten. Maar echt, dat is big business voor die lui. Helaas tuinen Krent&Co er niet langer in.

Dag 37. Rijdende Praxis

Gisterenavond begon het dus alsnog aardig te regenen in Peveragno. Wij zaten binnen en hoorden de regen vallen. Op enig moment hoorden we een heftig " zzzzzzzzzzz", het geluid van slippende banden. Door het raam glurend ontdekten we dat we achterburen hadden gekregen die probeerden een grote camper in de bagger te plaatsen. Aan het geluid te horen was dat jammerlijk mislukt. Herman toog als redder in nood door de regen naar dat jonge stel toe. Italianen die niets over de grens spraken. Duidelijk was dat het probleem met een schep verholpen zou kunnen worden, er was geen andere mogelijkheid. Herman heeft onze schep( ja Bas, zelfs op reis is Herman de rijdende Praxis)gehaald, maar de knaap moest wel zelf scheppen. Die man viel onder het type " uitstellen", en Herman kwam dus terug met schep. Tegen de tijd dat de uitsteller een insteller was geworden, vanmorgen om half 10, reden wij met onze caravan zwaaiend met schep langs zijn slagschip de camping af. Tja, kans voorbij.

Eerst zijn we nog even wat boodschappen gaan halen en daarna ging onze rit naar Salsomaggiore Terme, 320 km verderop. Onderweg een paar keer gestopt om koffie te drinken en te eten en een ijsje te kopen. Zo tegen 4 uur waren we op de camping. We staan op precies dezelfde plaats als vorig jaar. Morgen maken we een camping filmpje, want er zijn hier fraaie zwembaden.

Op dit moment terroriseert de grijze golf voornamelijk de campings, maar daar zal komende week wel verandering in gaan komen. Maar hoe fijn is het om op onze leeftijd iets soortgelijks mee te maken als toen we 17 waren. Zielsverwanten of geestverwanten ontmoeten. Fantastisch. Al die ouwe knarren die met een tevreden grijns en een houding van " fuck-het-oppassen-op kleinkinderen" hier genieten van een stevig glas wijn en relaxed geouwehoer. Doet mij denken aan de tijd dat ik als 16/17 jarige naar een jongere sociëteit ging. Lak aan dronken naadje hebbende, laat die ouwe sokken maar zwammen. Nu is het omgekeerd: fuck the youth and spend your money:):):).

Wij behoren tot de groep overjarige pubers die zeggen " onze kinderen lopen het mis, want wij verbrassen hun erfenis

Proost lieve schatten.

Dag 36. Het klooster

Oke, er zou vandaag dus 28,5 mm regen vallen volgens de weersites! Alie attendeerde ons er al op dat onze sleurhut morgen wellicht de ark van Noach kon zijn, dus hielden we de deuren dicht voor alles wat beest is. Blijft over een eventuele ark. Vanmorgen was het prima "we-ontbijten-buiten-weer " en na onze dagelijkse klusjes besloten we een uitje naar een klooster te maken. Dat past natuurlijk goed bij mijn spontane bid-aanvallen op slechte wegen. Boterhammetjes gesmeerd en op weg. Bij het klooster eerst prima cappucino gedronken om er vervolgens achter te komen dat het klooster slechts op bepaalde tijden open was....dan nog maar een cappucinootje en een leuke omgevingsrit maken. Deze acties hebben we gefilmd en staan hier te kijk onder het linkje "videos" hier boven. Af en toe vielen er wat druppels en gaandeweg kregen wij toch het donkerbruine vermoeden dat die 28,5 mm vandaag niet gehaald zou worden. Onze buurtjes met een tent hadden die 28,5 mm blijkbaar ook gelezen en begonnen vanmiddag alvast met het afbreken en uitruimen van hun tent. Uiteraard tijdens de regenbui die toen net viel en gelijk met hun werkzaamheden stopte. Wij laten het er op aan komen en hebben ons " bezat" onder onze luifel met een lekker hapje erbij.

Inmiddels hebben we gegeten en opgeruimd. We willen morgenochtend op tijd opstaan want we gaan ons 320 km verplaatsen naar Salsomaggiore. Hoewel de weersvoorspelling voor vandaag niet uitkwam en dus niet tot de succes stories zal behoren, hopen we van harte dat die van morgen hier wel toe behoort: zonnig weer en 28 graden.