Dag 51. Filerijden

Vanmorgen tegen half 11 vertrokken we uit Marzabotto. Het was 230 km naar camping Paradiso in Carpegna, maar de navigatie gaf aan dat we er pas tegen 4 uur zouden zijn. Oeps! Hoe kon dat? Simpel. Vanaf Bologna was het filerijden. Op zich een nieuw schouwspel voor ons in Italië. Wat zijn sommige mensen ongeduldig, brutaal of vindingrijk . Op een gegeven moment reed een paar auto's voor ons een Italiaan met caravan. Naast ons was de vluchtstrook die zijn naam eer aan deed! Tientallen auto's namen de vlucht over die strook om zo op snelle wijze 100 meter vooruit te komen om zich er daar weer tussen te dringen. De Italiaan voor ons was n man naar ons hart. Hij was het blijkbaar zat en maakte korte metten: hij ging met zijn wielen n stuk over de lijn van de vluchtstrook rijden, zodat geen hond er langs kon! Reuze geestig moet ik zeggen.

De temperatuur was buiten inmiddels opgelopen tot 38 graden en ik vermoed in de geblokkeerde auto's nog wat graadjes hoger:):):)

Toen we aardig in de buurt van de camping waren ( nog 10 minuten rijden) stuitten we op een bord dat ivm wegwerkzaamheden de weg was afgesloten. Je voelt ' m al: dat was de weg naar de camping. Mbv Google vogelden we uit hoe we dan alsnog de camping konden bereiken en dat was een dik half uur omrijden. Een feit is dat de omgeving ontzettend mooi is. Ik had van mijn vroegere buurvrouw al begrepen dat de Marches mooi is, dat klopt. Wat zijn de Marches?

"De naam De Marken in het Nederlands klinkt niet typisch Italiaans, maar als er iets Italiaans is, dan is het De Marken wel! De naam is afgeleid van het Germaanse woord mark, wat grens/markering betekent. Le Marche heeft een rijke geschiedenis, was verdeeld in meerdere keizerrijken en dat is duidelijk terug te zien op tal van plaatsen." Carpegna ligt in de Marches.

Op de camping werden we vriendelijk ontvangen en " de oude heer" bracht onze sleurhut met zijn trekker de berg op. Het is hier een familiebedrijf dus daar waar een " oude heer" is, is ook een " jonge heer". Tja, ik kan het niet anders uitleggen:):). We hebben een schitterende plek boven op de berg en een geweldig uitzicht. Ik zou zeggen: we zitten hier tot dinsdagochtend, kom gerust rond vijf uur langs voor een glas wijn dan kun je het zelf zien. Camping Paradiso in Carpegna moet je zijn:):):):) Het was hier overigens slechts 28 graden, tegenover de 38 graden onderweg.

Morgen willen we naar San Marino waar het uiteraard bloedheet gaat worden. We willen dus vroeg op pad om op tijd voor ons schoonheidsslaapje terug te zijn. Maar we willen zo graag in die kabelbaan naar boven;)

We zitten nu buiten. Al onze buren zijn Italianen en velen hebben blafhonden bij zich. Zo ook onze buren. We gaan het beleven hoe dat gaat verlopen.

Dag 50. Flodderjurk gekocht

Zoals jullie konden zien op de filmpjes van vandaag zijn we bij de oorlogsmonumenten hier vlakbij gaan kijken. We hebben er geen woorden voor. En het trieste is dat wij mensen er niets van geleerd hebben. De intense wreedheden gaan overal door alsof het normaal is. Wij waren in elk geval ook vandaag erg aangeslagen.

Daarnaast hebben we boodschappen gedaan. Met de komende hitte in het vooruitzicht wilde ik even kijken voor een flodder jurkje. Naast de Coop hadden we een tent gezien waar ook kleding werd verkocht. Wij daarheen. Nou, ze verkochten daar echt ALLES. Van hobbyspullen tot kleding tot huishoudelijke zooi, gereedschappen en noem maar op. Zelfs aardappelschilmesjes! De Coop kan dus piepers inslaan want de buurman verkoopt mesjes om ze te jassen. Het flodderjurkje kostte uiteindelijk 11 euro, dus ik kan er op los flodderen.

Verder maken we ons niet druk. We oefenen alvast voor de grote klapper die gaat komen vanaf morgen qua temperatuur. 37 graden om te beginnen. Vanmiddag lagen we in het zwembadje en vanavond hebben we van de plaat gegeten. We verkassen morgen naar een camping in de buurt van San Marino. Daar willen we dan zondag naar toe.....maar dan wordt het vroeg opstaan want ik zie het niet zitten om daar op het hoogtepunt van de hitte in zo'n stadje te lopen.

Inmiddels is het 22 .00 uur en we zitten buiten. De tafel en stoelleuningen zijn nat....van de condens! Dit is nieuw in ons theater.

We gaan het beleven en jullie zullen het horen.

Dag 49. Niet te bevatten.

Gisterenavond laat brak hier een zomerstorm los. We staan onder een boom met dennenappels, dus je kunt je voorstellen dat het, afgezien van het geschud aan de caravan, een flink kabaal was van alle vallende dennenappels. Uiteindelijk ging de storm tegen half 2 vannacht liggen.

Vandaag hebben we de bedden verschoond en de was gedaan. Toen die klaar was brak hier het noodweer even uit, waardoor we pal voor de caravan ons prive zwembad kregen( zie filmpje). Herman ontdekte overigens schuin boven de deur van de caravan een scheurtje in de caravanwand van ongeveer 4 cm. Daar werden we niet blij van. Hij heeft inmiddels contact opgenomen met de dealer.

Na de lunch wilden we even een paar boodschappen halen en tanken. We gingen via een uiterst slechte bergweg, maar op zich was het een mooie route. Al het neergekomen water van de afgelopen maanden heeft daar heftige sporen nagelaten. Tijdens de rit kwamen we langs een begraafplaats met monument en een kerkje. We zijn uitgestapt om te kijken wat er op het monument stond. Hieronder staat de vertaalde tekst.

"De nabijgelegen begraafplaats is als een symbolisch pad dat het monument bevat dat . is gebouwd ter nagedachtenis aan het offer van pater Elia Comini en alle mensen die hun leven hebben verloren in de bloedbaden van Creda, Botte en Maccagnano.

Op 29 en 30 september 1944 begonnen enkele eenheden van de 16e SS-divisie Creda en Pioppe di Salvaro te omsingelen en leden van de lokale bevolking op te pakken. Op 29 september dwong een groep Duitsers, samen met enkele Italianen, ongeveer negentig mensen in Creda om onder de portiek van een gebouw te kruipen. Twee machinegeweren, elk gemonteerd op een boerenwagen, werden gebruikt om die mensen neer te maaien, waarbij 79 doden vielen en een schuur in vlammen opging. Op dezelfde dag, maar in het Maccagnano-district, doodden SS-soldaten dertien mensen - acht vrouwen en vier kinderen - van wie de lichamen aan het einde van de oorlog werden geborgen. Tegelijkertijd werden ongeveer honderd mannen die in de Setta- en Reno-valleien waren opgepakt, naar Pioppe di Salvaro gestuurd. Na een nacht gevangenschap werden ze in drie groepen verdeeld, waarvan de derde, bestaande uit 45 mensen (onder wie twee priesters, pater Nicola Martino Capelli en pater Elia Comini), voor een vuurpeloton aan de "Botte" werd gebracht (dat is een grote watertank). De lichamen vielen op de modderige bodem van de "Botte" en na ongeveer twintig dagen, toen een burger een schot van de tank opende, stroomden ze stroomafwaarts om nooit meer gevonden te worden."

NB: de bovenstaande tekst is vertaald vanuit het Italiaans via Google lens. Vandaar de wat warrige tekst.

Naast het monument stond een tweede monument met alle namen van de slachtoffers. Heel veel kinderen tussen de 0-12 jaar. Wij waren in tranen daar. Ongelooflijk indrukwekkend en niet te bevatten.

We zijn na het boodschappen doen naar de camping gereden, hebben wat gedronken, gegeten en de huishoudelijke dingen gedaan. Maar beeld van het monument en het verhaal speelt steeds door ons hoofd

Dag 48.Gediplomeerd

Wel, we kunnen met vreugde mededelen, dat jullie ons met een gerust hart het diploma:

"Diploma Luieren voor Grijsaards niveau 3"

kunnen geven. Echt, behalve n afwasje en eten koken, hebben we geen ruk gedaan vandaag. Jawel, ik heb steentjes beschilderd en we hebben acte de presence gegeven in het zwembad om even bij te kletsen met andere grijsaards. En ja, we zijn naar het terras gesjokt voor een cappuccinootje en een glas wijn. Maar verder niets. Lezen, doezelen, beppen.

Er is een wijnproeverij bij het terras en een BBQ. Met de BBQ kan ik niet meedoen ivm mijn gluten probleem. Aan de wijnproeverij kunnen we wel meedoen, maar er wordt natuurlijk verwacht dat je het nodige koopt voor een stevige prijs. En DAT doet ons nu net herinneren aan Montepulciano waar we vorig jaar waren. Een piepklein stadje boven op een berg. Schilderachtig, heel oud, en er mochten geen auto's in. Daar kon je wijn kopen die ALLEEN in Montepulciano te koop was,omdat hij daar gemaakt was. Een beperkte oplage zeg maar. Dus, wij sukkels, kochten daar het nodige. Lekker hoor. Maar terug in Holland ging ik op een gegeven moment naar de Lidl. En het eerste dat ik daar zag staan was.....ja, Montepulciano wijn. Eerlijk is eerlijk, heel erg lekker. Dus in Holland hebben we 24 flessen gekocht. En ja, jullie mogen hier om lachen. Waar jullie niet om mogen lachen, is dat Herman nu net zegt:" kijk eens omhoog".....ik wil het niet weten! Vannacht heeft hier een, laten we zeggen stevige, wind gestaan. Het dakraam klapte dicht terwijl ik op de wc zat. Ik was meteen wakker. Verder was het hier zonnig vandaag en 35 graden. DAT verhaal mag ik hier graag volhouden. Dus: die enorme dikke vette donkere wolk is hier NIET boven mijn hoofd.

Dag 47. dag kleine ree

Aangezien het brood in de supermarkten hier niet voldoet aan Herman zijn smaak, en de Lidl hierop de enige uitzondering is, zijn we vanmorgen na het ontbijt en onze huishoudelijke klusjes in de auto gestapt. Een klein uurtje verderop ligt een Lidl en de weg daar naartoe was werkelijk schilderachtig mooi. Al aan het begin van onze rit schoot ineens een flinke ree voor onze auto de weg op. Dat hij van rechts kwam en een voetganger was maakte ons niet uit. Wij schrokken even van deze onbesuisde jonge gast. We zagen her en der stukken van wegen weggeslagen en de afgronden die het gevolg waren. Dit alles schade van de enorme regenbuien in mei en juni. Het rare is dat we ook een rivier zagen, dwz een droogliggende rivier, waarvan de zijkant minstens 1 m was weggespoeld. Dat betekent dus dat de rivieren hier vol zaten, overstroomden en....nu vrijwel allemaal droog staan. Soms zie je een zielig plasje water of mini stroompje, maar een suïcidepoging doen middels verdrinking is hier een verloren zaak.

We kwamen door hele kleine dorpjes, vaak mooie huizen, maar een koffietentje ontbrak. Nu had ik de koffiepot en de koekjes meegenomen en op de terugweg hebben we langs de kant van een bergweggetjes een bakje genomen.

Bij thuiskomst heb ik een salade als lunch gemaakt en daarna zijn we eerst even het water in gedoken. Het was hier redelijk warm kunnen we wel stellen. Het water was 31 graden, kun je nagaan hoe warm het is. Na ons badje zijn we een uurtje het vaderland gaan dienen om ons vervolgens fris en fruitig bij de andere grijsaards te voegen. En met een drankje op het terras hoorden we het volgende treurige verhaal.

In de oorlog woonde op dit terrein in het grote huis een vrouw met haar vier kinderen. Haar man zat in het leger. De Duitsers zaten hier in de buurt en vanuit het dorp kwam een vriendin van de vrouw met ook vier kinderen naar boven naar het huis hier. Toen de Duitsers dichtbij waren zijn de vrouwen met hun kinderen via een achteruitgang en smal weggetje gevlucht. Helaas stuitten ze halverwege hun tocht op de Duitsers die zowel de vrouwen als alle kinderen doodgeschoten hebben. Ze hebben beneden in het dorp ook alle vrouwen en kinderen vermoord. Toen al die mannen na de oorlog thuiskwamen had vrijwel niemand nog een vrouw of kind.

Dit verhaal vertelden de ouders van Jasper, de campingeigenaar. Zij logeren hier twee maanden. Een indrukwekkende geschiedenis behoort dus tot deze camping.

Twee filmpjes van onze autotocht staan onder het linkje "videos".

Dag 46. Doodvermoeiend

We raken al aardig verslaafd aan het uitrusten. Dat moet ook wel,want ons leven is erg druk. Om te beginnen is het warm. Zo rond de 35 graden. Maar we maken ons op voor een hittegolf hier. Vanaf woensdag temperaturen boven de 40 graden. Op Sicilië en Sardinië zelfs 47/48 graden. Nu waren wij niet van plan daar naar toe te gaan, dus dat komt goed uit.

De Coop hier hebben wij vorig jaar niet ontdekt. We dachten dat er maar 1 supermarkt was, 15 minuten rijden, die van alles net niks heeft. Stom van ons, want als we op ons favoriete plekje op het terras bij Jasper zitten, kijken we beneden in de verte tegen een giga Coop aan( blijkt nu, wisten we niet). Het is een goede ontdekking. Ze hebben een enorm assortiment glutenvrije zooi. Uiteraard belachelijk veel koek, maar ook pasta in werkelijk allerlei vormen en met verschillende ingrediënten gemaakt. Het was een aangename ontdekking.

De temperatuur liep al snel op en om 12 uur was het reeds 33 graden. Na de boodschappen was er cappuccino en daarna een frisse rauwkostsalade met wat " prostitutie ham" als lunch. Hoewel erg lekker en leuk allemaal, inmiddels waren we wel aan een afkoelertje toe. Dus hopla, het zwembadje in. Het water was 29 graden, dus dat geeft genoeg aan over de zonneschijn hier. Toch wat afgekoeld zijn we rond half 4 ons schoonheidsslaapje gaan houden. Nou, dat lukte best, want we waren er moe van( en ook van dat glas wijn bij de lunch). Als roosjes geslapen stonden we fris en fruitig rond 5 uur op om bij Jasper op het terras een drankje en hapje te doen met een goed boek erbij.

Aan het eten had ik een makkie, er lag nog nasi en satesaus die over was van eergisteren. Na het eten de huishoudelijke zaakjes geregeld, onze moeder gebeld, met Janneke gefacetimed en nu zitten we gezellig gevloerd van een drukke dag met n glas limonade onder onze feestverlichting van de muggen te genieten.

Ciao

Dag 45. Afgepeigerd

Zouden we het leren? Ik heb goede hoop. Nadat we vanmorgen eerst uitgebreid hebben uitgeslapen en in bed n puzzeltje op internet hebben opgelost, zijn we opgestaan. Het was buiten heerlijk om te zitten, dus lekker rustig ontbeten. Even 'n kledingwas in de machine gegooid en die later opgehangen. Het droogt hier natuurlijk als een gek. De stilte hier is geweldig. Ik heb daarna een paar steentjes beschilderd en Herman zat lekker te lezen. Na de lunch hebben we ons, afgepeigerd van het zware luieren, naar het minizwembad hier begeven. Het is zo' n enorme grote bak. Je zwemt er niet echt in,maar kunt reuze gezellig socializen en lol hebben en vooral: afkoelen. Na deze enorme sportieve prestatie zijn we aan onze siësta begonnen. De rest van de camping bejaarden sliep reeds. De siësta leverde ons weer flinke energie op om rond half 5 op het terras te gaan zitten met een paar glazen wijn( ja Billy Bond, een fles dus). Ja, en op zo' n terras zie je van alles, je leest wat en voor we het wisten was het tijd voor mij om te gaan koken. Een Toscaanse schotel schafte de pot, met daarbij gebakken kip balletjes.

Inmiddels zitten we weer afgepeigerd van een drukke luier dag lekker buiten en ga ik een kopje thee en koffie zetten.

Dag 44. Marzabotta

Om 10 uur vertrokken we vanmorgen uit Ameglia naar Marzabotto. We hadden reuze zin in Camping ca le scope, vorig jaar hebben we er ook een fijne tijd gehad.

Onderweg zagen we op de andere weghelft, richting de kust, een giga file. Hoewel we rekening hielden met files ivm de vakantiestroom, viel het uiteindelijk reuze mee aan onze kant van de weg. Af en toe hadden we een tijdje een bumperklever aan de voorkant, maar dat duurde geen uren. Ongeveer 20 km voor Marzabotto was een gelegenheid om even een pauze te houden en onze broodjes op te eten. Eerdere stops lieten we links liggen omdat we zagen dat ze bomvol waren. En met die sleurhut van ons heb je echt ruimte nodig .

Toen we verder reden en bij Marzabotto de berg op moesten, zag ik halverwege de berg dat de regenval schade aan de weg had toegebracht. Op twee plaatsen was een stuk berm foetsie en keek je echt loodrecht naar beneden de diepte in. Daar was een ravage van bomen .

Van Jasper, de camping eigenaar, hoorden we dat Bologna 1 dag onder water heeft gestaan,maar dat de mensen de volgende dag weer gewoon de draad oppakten toen het gezakt was. Wel heeft het heel veel geregend hier en hebben veel gasten afgezegd.

Maar we zitten hier weer geweldig. Op dezelfde plek als vorig jaar. De cicades zorgen continue voor muziek, ons eerste glas wijn op het terras met uitzicht op de bergen hebben we reeds genuttigd en de mensen zijn heel vriendelijk. Omdat Marzabotta niet aan de kust ligt is het hier ook niet zo vies benauwd. Het is een droge warmte. Prima uit te houden met een boek, een luie stoel, de beentjes hoog en een fles wijn in de koelkast. We gaan ervoor: een week lang luieren.

Vanavond wandelde er een joekel van een pad langs onze caravan. Kopieer onderstaande link en plak hem in je adresbalk, dan kun je het filmpje zien

https://youtube.com/shorts/tq2paXwbXUU?feature=share4