Dag 3 kasteel van Chantilly

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan het kasteel van Chantilly en de bijbehorende tuinen. Er waren met name veel schilderijen te zien die veelal een christelijke afbeelding waren. Nu zijn wij daar niet echt fans van, om mij aan 't bidden te krijgen moet je me gewoon in de auto met caravan er achter 'n heel smal straatje inrijden en t gebed komt op gang.
Wat wel erg mooi was waren de serviezen. Het bijbehorende park was groot! En we hebben dan ook vooral genoten van dat park en er een paar uur in rondgewandeld. Het kasteel viel 'n beetje in t niet als t ware. We waren op tijd gegaan en dat bleek een zeer verstandig besluit. Tegen dat wij weggingen was t razend druk. Hieronder wat info , zeer ingekort, over het kasteel.

Het kasteel was oorspronkelijk een versterkt gebouw, gebouwd op een rots tussen de moerassen van de Nonette-vallei en controleerde de weg van Parijs naar Senlis.

Een paar eeuwen later:

Louis 11 de Bourbon, "De Grote Condé", en neef van koning Lodewijk XIV, erfde het. Hij organiseerde in Chantilly een even briljant hofleven als in Versailles door alle grootste kunstenaars van zijn tijd uit te nodigen: Molière, Racine, La Bruyère, La Fontaine, Bossuet... Hij had André Le Nôtre, tuinman van Versailles, van weelderige Franse tuinen . Chantilly is een zeldzaam voorbeeld van een plattegrond waarvan de as verschoven is ten opzichte van het kasteel.
De eeuwen gaan voorbij.
17 april 1898: opent het kasteel zijn deuren voor het publiek onder de naam "Condé museum".

Om 3 uur waren we op de camping waar we eerst ons schoonheidsslaapje hebben gedaan. Daarna lekker wat gelezen en gebreid en straks ga ik koken.
Vanmorgen had Herman trouwens het oventje om mijn broodjes in af te bakken, op het bovenste treetje van het kapotte trapje gezet. Op t eerste treetje stond een bordje. Nee, we hadden dat trapje natuurlijk niet meteen gisteren al gedoneerd aan de campingeigenaar, wij moeten altijd eerst wennen aan de idee dat een dergelijk afscheid in aantocht is. Maar ja, dat brengt wel t risico met zich mee dat we ineens n schitterende hergebruik kans zien in zo 'n kapot geval ....Maar maken jullie je vooral geen zorgen. Heus, we zijn niet van plan als de " reizende horders" te boek te willen staan, dus t ding gaat weg. Maar dat we hem met natte ogen uitzwaaien staat vast......alhoewel...???

Dag twee. De caravantrap.

Leu d'Esserent

Vanmorgen vertrokken we om kwart voor 10 uit Beaurieux naar Leu d'Esserent. Eerst moest er getankt worden en brood gekocht voor Herman. We waren vergeten brood voor hem mee te nemen. Er waren wegwerkzaamheden in dat dorp en uiteraard aan de weghelft waar de Lidl en de Shell lagen. Dus onze sleurhut en auto moesten ergens geparkeerd worden waar geen parkeerplek was. Recht tegenover de Lidl lag het politiebureau. En aangezien de politie je beste vriend is, hebben we de hele handel breeduit voor t bureau gezet. Ik bleef in de auto om tekst en uitleg te geven als mijn beste vrienden onaardig zouden gaan doen. Dat gebeurde niet, dus we konden op weg.

De route was afwisselend en vrijwel uitsluitend binnendoor. Geen snelwegen dus. Het landschap was plat , glooiend en heuvelachtig, dat wisselde sterk. In elk geval was t mooi .

Om 4 uur waren we op de camping en die is ruim. Er staan niet echt veel mensen nog. Het is schoon, n mooie plek en uiterst behulpzame mensen. Toen de caravan stond begaf het trapje het.....en uit de caravan stappen zonder trapje is een heel slecht plan . Inmiddels was t half 5 en waar haal je een nieuw trapje vandaan? Uit de grote campingwinkel die de campingeigenaar noemde. Missie geslaagd, wij blij als kleuters terug naar onze sleurhut. Onderweg beseften we ineens dat we nu met twee trapjes zaten: 1 kapotte (en dus voor ons onbruikbaar) en 1 die we konden gebruiken. Maar waar laat je in t buitenland in vredesnaam je groot afval/oud ijzer?

We hebben diverse mogelijkheden besproken.

1. We rijden langs de Action en kopen n paar tuinkabouters, of n paar nepplantjes. We nemen t kapotte trapje mee naar de volgende camping en " vergeten" onze gezellige versieringen als we weggaan.....Nee! Dat is niet aardig.

2. We geven het Guus cadeau. Zo kan hij op n veilige manier leren trapklimmen: te beginnen bij 1 trede......Nee. De trap heeft geen leuke kleur voor n kind.

3. We zetten hem op n begraafplaats met n gieter erop bij de kraan. Mensen die kort van stuk zijn kunnen dan beter bij de kraan.......of

4. We bieden hem aan bij de camping houder...

Dat laatste bleek n groot succes te zijn. De man was meteen enthousiast, soort van dan he. Hij wist er n fijn plekje voor dus kom maar op.

Ondanks dat we gierige Hollanders zijn, vragen we niet om korting voor onze kampeerdagen hier. Soms gunnen we andere mensen gewoon n gratis hebbedingetje.

De eerste dag

Daar gingen we dan. Om 11 uur reden we weg. De rit verliep meteen het eerste uur al gesmeerd. Hoewel we even tien minuten file hadden, was de echte ellende op de andere weghelft: twee kettingbotsingen en een auto met aanhanger die bomvol puin zat....eh.....HAD gezeten en waar ook n overdwarse vrachtwagen op de weg stond. Dit was dus letterlijk puinruimen voor die lui. Blijkbaar is dat ook n hobby van de politie, want er kwamen vier politiewagens met loeiende sirene op af.

Rond kwart over 1 waren we Maastricht voorbij en zijn we aan de kant van de weg bij de rest van de grijze golf gaan zitten, om onze (zelf meegebrachte) koffie en broodjes op te eten. Ja, die wegrestaurants verdienen geen stuiver aan de Hollandse grijsaards.

Omdat we ons vorig jaar regelmatig in penibele situaties bevonden ( smalle straatjes, aso caravan)hebben we voorafgaand aan deze trip een speciale navigatie aangeschaft. Daar kun je invoeren wat voor auto je hebt, lengte, breedte, sleurhutmaten en dan geeft de navigatie wegen op die begaanbaar zijn voor n auto als de onze met sleurhut. Natuurlijk ging dat goed, ware het niet dat in België ineens wegen afgesloten waren ivm met een of ander dorpsfeestje....echt waar, die Belgenmoppen komen ergens vandaan! En als dat dorpsfeestje nou druk bezet was en gezellig, dan waren we uitgestapt om gezellig mee te klinken. Maar nee....de tent met n terras er voor was leeg. Een paar mensen zaten enthousiast op t terras koffie te drinken. Ongetwijfeld de plaatselijke AA.

Maar hierdoor werden wij dus gedwongen om op bepaalde weggetjes te gaan rijden. Ja....smal, heggen aan de zijkant, onoverzichtelijk. De nonnen op school zouden beslist trots op me zijn geweest: bidden en bidden en nog eens bidden, in de hoop dat er geen tegenligger aankwam. En net toen ik dacht dat mijn gebed verhoord was zag ik daar dat landbouwvoertuig aankomen! Ineens begreep ik waarom ons kabinet al die boeren weg wil hebben: zij hebben hier ook gereden! Enfin, op n driesprong konden we elkaar zeer krap passeren en ook die grote asobak die er achteraan kwam. Na nog een stukje van België 's smalle landweggetjes te hebben kunnen genieten bereikten we heelhuids de camping.

Waar nu heerlijk rustig zitten.

De vooravond van ons vertrek.

Het is zover. Morgenochtend vertrekken we dan. Vermoedelijk rond half 11. Er moet altijd nog t nodige gedaan worden voor we kunnen rijden. De caravan is ingepakt, de auto ook. De wasmachine draait n laatste wasje. Gisterenavond zijn we samen uit eten gegaan bij de wok in Elst.

Vanmorgen is Guus eerst nog n uurtje hier geweest, zodat we uitgebreid konden knuffelen Daarna zijn we gaan kijken bij het zwemmen van Guus en Bas .

Vanavond hebben we bij Bas en Nien gegeten. Tot mijn grote verrassing kwamen Viviane en Nick ook met Milou. Wat een rijkdom, we hebben er van genoten. Milou was heel lief voor Guus, wilde hem knuffelen. Nu nog even wat aantutten hier en dan op tijd naar bed. Tenslotte moeten we( lees Herman) morgen die sleurhut hier de straat uit zien te krijgen. En gezien het lichtelijk asociale parkeergedrag verderop in de straat belooft dat nog n dingetje te worden.

Lieve mensen: we zijn er klaar voor.

Lambermont op pad.

Lieve familie, vrienden en vreemde belangstellenden.

Het is bijna weer zover: op 26 mei 2023 gaan we weer een paar maanden toeren door Europa.

De bedoeling is eerst een maand door Frankrijk rijden en daarna doorrijden naar Italië.

In Italië rijden we tot onder Napels en van daaruit trekken we via het midden van Italië weer omhoog.

Via Frankrijk en aan het einde de Eiffel willen we dan zo rond 7 september weer thuiskomen.

Een en ander hangt af van eventuele stakingen in Frankrijk. In dat geval moeten we de route gaan herzien.

We hebben er zin in en de voorbereidingen zijn inmiddels in volle gang.

Wij zien jullie graag terug op onze reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Herman en Marieke