Om 10 uur vanmorgen reden we weg uit Gerolstein. Voor die tijd nog her en der n babbel gemaakt. Dat is het leuke van een camping: makkelijk contact. Het eerste stuk tot de snelweg is altijd een mooi stuk. Glooiend landschap, de zon er oo, kortom een vakantiegevoel.

Onderweg hebben we twee keer een koffiepauze gehouden. Gewoon omdat we eigenlijk geen afscheid wilden nemen van deze periode. Maar om half 3 waren we dan echt thuis. Aan de voordeur hing een welkom thuis opa en oma van Milou met balonnen. Binnen lagen de welkom thuis kaarten en tekeningen van onze overbuur meisjes. Loes, Gis en Kim en Lenne en Suus: dankjewel. En ineens zagen we een prachtige bos rozen staan die onze buurtjes hadden neergezet. Lieve Henny en Wim, ongelooflijk fijn dat jullie voor de zoveelste keer op ons huis hebben willen passen. En dankjewel voor de mooie rozen. 3,5 maand lang hebben deze lieve schatten elke avond ons rolluik laten zaten, het s morgens omhoog gehaald, de post gesorteerd en de planten verzorgd. En dat is nu precies de reden dat we ze een verhuisverbod opleggen: waar haal je zulke lieve buren vandaan.

De eerste wasmachine draait en er zullen er nog wel 10 volgen. Dekens etc. We zitten nu in de tuin met een glaasje en hapje. Vanavond gaan we uit eten met Viv en Nick. Jazeker, we hebben ze wel degelijk gemist allemaal. Maar het was ook een prachtige reis.

Lieve vrienden familie. Dank jullie wel voor jullie support en enthousiaste berichten. Dit was zeker een belangrijk iets voor ons.

Dag allemaal, een dikke knuffel van ons.