Om kwart voor 10 vanmorgen vertrokken we vanaf de strandcamping bij Manfredonia naar camping Wolf bij het Barreameer. Eerst even een paar boodschappen gehaald nog en daarna: karren maar. De camping ligt midden in Italië in de bergen, op 1100 m hoogte. We waren dus voorbereid op een tocht van 230 km door de binnenlanden op akelige wegen. Maar niets van dat al. Over het algemeen waren de wegen goed. Minder goed waren de plekken om aan de kant te gaan en even de benen te strekken. Om kort te gaan: die plekken waren er niet. Uiteindelijk zijn we op een soort van stopplek gestopt om koffie te drinken en te lunchen. Aangezien het een hele stille weg was gaf dat geen problemen. Wat opvallend was dat was de enorme berg afval langs de wegen. Onvoorstelbaar veel plastic, vuilnis etc.

In eerste instantie zag het landschap er nog woestijnachtig uit, maar dat veranderde snel. De bergen werden groener. Soms waren er glooiende velden, dan weer lage bergen of hele hoge bergen. Dat is het leuke aan Italië: het landschap verandert voortdurend. Ergens in een of ander stadje waar we doorheen reden zagen we een Lidl met een groot en vrijwel leeg parkeerterrein. Herman was moe, dus we zijn daar gaan staan en Herman heeft 3 kwartier zitten dutten. Ik had voor die tijd tijdens de rit al geslapen.

De rit door de bergen was ronduit mooi. We kwamen door een paar kleine dorpjes en uiteindelijk zagen we het Barreameer. Daar gaan we morgen vast kijken. Bij het Barreameer moesten we verder naar boven. Camping Wolf ligt in een natuurgebied. Het is een rustige camping, muziek aan is niet toegestaan. Het en der zijn vuurplaatsen zodat mensen gezellig fikkie kunnen stoken. Ondanks dat er nu wind staat zijn een paar enthousiastelingen druk bezig de pyromaan uit te hangen. Het schijnt dat in dit gebied ook beren zijn en nog een aantal andere dieren. Alles komt in elk geval prettig over(zolang die beren niet in de caravan kruipen). Hier blijven we drie nachten. Morgen gaan we rondkijken in de omgeving.