Klokslag 10 uur stond Bas, de campingeigenaar, voor de caravan met zijn jeep. We waren net klaar voor de reis en het eerste stuk, over de hobbels/kuilen/smalle grindweg, reden we achter onze caravan aan. Ik heb het gefilmd maar....op de camping waar we nu zitten kunnen we niet echt goed internetten. Laat staan filmpjes uploaden.

De reis verliep in die zin spoedig, dat we geen narigheid kregen onderweg maar wel over 120 km haast 3 uur deden. Dit kwam door het slechte wegdek. We zijn dwars door en over de bergen gereden. Een prachtige rit. De natuur hier is zeer uitbundig gelijk zijn bewoners. Om 2 uur stonden we voor de camping. Nergens op de site stond dat ze hier aan dezelfde kwaal lijden als wij: siësta - behoeftigheid. Maar ondanks het niet vermelden van deze kwaal bleken ze er wel aan te lijden. Daar stonden we dan! 37 graden en in de brandende zon voor een gesloten hek. Herman kwam met de oplossing. Hij wurmde zich langs het gesloten hek en kwam terug met het verhaal dat hij een stopcontact had gevonden. Hij pakte het elektra snoer en legde dat illegaal uit naar het stopcontact op de camping):):): . En dat werkte! Dus de koelkast werd op stroom gezet en de airco ging aan. Hij had ook al uitgevogeld waar het zwembad zich bevond en dat dit niet aan siësta -behoeftigheid leed. Dus: badpak aan, handdoek mee, ons langs n hek gewurmd en hopla het zwembad in. Ik had water en koekjes en ereaders en handdoeken mee, net echt dus. Tegen 4 uur zijn we richting caravan gelopen. Herman had de auto met caravan pontificaal voor het gesloten hek gezet, zodat niemand ons voor was.

Een uiterst vriendelijke dame stond Herman reeds voor 4 uur te woord en om 5 uur stond de caravan geheel ingericht op zijn plek. Dit alles onder toeziend oog van onze Italiaanse buren , die dolgraag onze sleurhut van binnen wilden zien. Natuurlijk mocht dat. Reuze gezellig en hele enthousiaste mensen.

Daarna zijn we na 5 uur op zoek gegaan naar een supermarkt. We gaan vrijwel dagelijks,omdat de verse groente zelfs in de koelkast lelijk wordt. Op 12 minuten afstand zat een soort Coöp en de terugweg hebben we helemaal een mooie route gereden.

Ik heb zowel de uittocht uit Semproniano gefilmd, dat wij achter onze sleurhut aansukkelden, als wat mooie stukken onderweg. Maar een filmpje is even een dingetje zoals ik al zei, het internet is te zwak hiervoor.

Rond 8 uur stond het warme eten op tafel en inmiddels zitten we aan de thee en koffie. De temperatuur wordt steeds aangenamer. Er staat hier trouwens wel een stevig windje, dat de hitte beheersbaar houdt.