Actie! Vandaag een dag van doen en bewegen. Vorig jaar zijn we al in het stadje Lucca geweest, maar daar kwamen we Botsman tegen. En tegen de tijd dat alle schadeformulieren waren ingevuld hielden alle fietsbedrijfjes siësta. Vandaag was de herkansing en zo arriveerden we reeds om kwart voor 11 in Lucca. Helaas, met ons velen. En dat betekende dat een parkeerplek een dingetje was. Uiteindelijk hadden we een vrijwel lege parkeerplaats gevonden. Maar Herman zag ineens zo'n geniepig bordje met een parkeerschijf erop: max 2 uur parkeren. Dat schoot niet op,want we wilden over de stadswal fietsen. Enkele auto's verder zat een Italiaan in de auto. Herman ging vragen hoe vaak er gecontroleerd werd op die parkeerplaats. De man wees op een vrijwel lege parkeergelegenheid vlak naast het onze. Daar kon je parkeren als je ging winkelen daar. Gratis! Dus de auto werd verplaatst en wij gingen onze eerste cappuccino van vandaag scoren op een terrasje. We hebben besloten thuis niets anders meer te willen dan koffie gemaakt van Arabische bonen. Die is het lekkerst.

Na de koffie gingen we lopend richting het oude ommuurde centrum. Daar huurden we een prachtig tweepersoons rijtuig. Zonder paarden of ezels, wij waren zelf de ezels. Daar kwamen we achter nadat we ons eerst het schompes hadden getrapt en geschud op die rottige straatjes, daarna een schuine weg omhoog om op de stadswal te komen, om daar vervolgens te ontdekken dat er ook elektrische fietsrijtuigen zijn! We hielden ons groot en keken elke keer zeer afkeurend naar die onsportieve mensen die elektrisch fietsten. Anderhalf uur later brachten we de koets weet terug in het stadje. Dat ik niet uit de koets ben gekieperd tijdens het ritje door dat stadje mag bijzonder heten.

Enkele cappuccinootjes op diverse terrasjes later zijn we dwars door Lucca heen de Lidl gaan plunderen. En daarna dus weer naar Ameglia waar onze sleurhut staat.

We hebben gewoon een hartstikke leuke dag gehad en overwegen nu om, terug in Holland, een paar van die fietskoetsjes te kopen. Zoals je ze in China ziet. Dan kunnen onze kinderen ook het plezier ervaren van het op eigen kracht, puur natuur en niet vervuilend, zo' n rijtuigje voort te bewegen. Jullie begrijpen wel wie er dan achter de fietser op het passagiers bankje zitten: WIJ!