Vanmorgen werden we wakker en de zon scheen?. Wel waaide het stevig. Om kwart over 10 reden we weg van de camping. Hoewel de volgende camping 278 km verderop was, gaf onze navigatie aan dat we er pas om half 3 zouden zijn?. Ik zei niets, dacht bij mezelf dat de rit over stille binnenwegen zou gaan.

Uiteindelijk lijkt het erop, en dat hebben we al diverse malen meegemaakt, dat die geweldige navigatie van ons zelfstandig en meteen ook zeer betweterig begint na te denken. En twee betweters in de auto is meer dan voldoende. Dus we kregen flink de pest in toen we na uren ontdekten dat " de juffrouw" ( zoals wij de navigatie noemen) ons belazerd had en bijna 80 km liet omrijden.

Wat een feit was, dat de route mooi was. Maar daar waar we vorig jaar in de Pyreneeën amper een berg hebben moeten nemen, was het nu echt bergje op en bergje af. Hopla naar de 1150 m en weer dalen. Heel vermoeiend voor Herman. Uiteindelijk belandden we ook op binnenwegen en zijn door hele pittoreske dorpjes gereden. Ook zijn we over een hypermoderne brug gereden bij Milau.

Al met al hebben we weinig pauze gehouden onderweg. 1 keer 10 minuten op n plek waar het koud en winderig was en 1 keer een kwartiertje langs een binnenweggetje.

Maar nu zitten we dan op die superdeluxe camping. We waren hier om half 5.De receptionist is een Hollander die uit St.Hubert komt. Dat is het dorpje waar wij de caravan stallen. We hebben een mooie sta plek uitgekozen en zijn toen eerst drie enorme zakken vuile was in drie wasmachines gaan stoppen. Inmiddels is het half 8. De was is droog en schoon gevouwen in de kast, de schone kleren hangen buiten te drogen en wij hebben ons net gedoucht.

En nu dames en heren, nog niet eerder vertoond in dit theater: we gaan uit eten in het restaurantje hier op de camping. Jullie zullen het horen en onze uitspatting zien.