Vandaag zouden we een rustdag hebben. Dwz dat we wel van plan waren de witte was te doen, ook een bezoek te brengen aan de militaire begraafplaats van Duitse militairen die zijn omgekomen in WOII, maar verder niets....Ik blijf ons optimisme op alle fronten bewonderen. Natuurlijk was het geen rustdag. Reeds voor we gingen slapen wisten we al dat we op tijd actief moesten worden .

Op een of andere manier zat het gisterenavond ineens in mijn hoofd dat we elkaar op teken moesten controleren. Zoiets bedenk ik meestal tegen middernacht. Zo gezegd zo gedaan. Nee, ik had niets. Nee, Herman ook niet. Of ....heeeeee, wat ziet mijn oog??? Hij wilde er niet aan, maar er zat toch een heus tekenbeestje. Dus wisten wij reeds vannacht dat we op tijd Villa Lakenstraatje moesten verlaten, om erachter te komen hoe je hier in Frankrijk een huisarts te pakken kunt krijgen om een antibioticum recept te krijgen.

De was draaide, het ontbijt stond klaar en Herman was bij de camping beheerder informeren hoe of wat. Nou, dat was reuze eenvoudig: een afspraak bij de huisarts zou zeker 3 weken duren en een telefonisch consult ook .... Hier hadden wij niet van terug. Het blijkt dat er nog amper huisartsen zijn in Frankrijk, het is een uitstervend ras. Ook spoedeisende hulpafdelingen zijn hier overal gesloten. Artsen verdienen blijkbaar dusdanig weinig( al dan niet naar hun eigen ideeën), dat ze massaal vertrekken en staken. Dat laatste kennen we van de Fransen en we weten dat ze reuze hardnekkig kunnen zijn.

Wij weten niet beter dan, wanneer je een tekenbeet langer dan 24 uur hebt, je er een paar antibioticapillen tegenaan moet gooien om Lyme te voorkomen. We besloten een apotheek te zoeken en hebben gevraagd of we antibiotica kunnen krijgen als onze eigen huisarts vanuit Nederland 'n recept mailt. Dat kon! Dus hebben we naar Holland gebeld om 'n recept te vragen bij de eigen huisarts en zo geschiedde. Nu heeft de huisarts 'n recept uitgeschreven voor eenmalig 2 pillen doxycycline van 100 mg per pil. En Herman kreeg van de apotheek een veelvoud van dat spul. Dankuwel, de rest van de pillen gaan mee op reis.

Na de lunch gingen we verder met onze " rustdag". Op bezoek bij de begraafplaats van Duitse militairen uit WOII. Indrukwekkend. En daarnaast buitengewoon triest. Wat een leed, aangericht door 1 volslagen krankjoreme vent die een heel volk wist mee te slepen in zijn waanzin.

Na dat bezoek ging Herman, de schat, met mij naar de toko waar we die beeldige Don Quichot molentjes hadden zien staan. Als een kleuter zo blij vloog ik uit de auto naar de felbegeerde tuinwanstaltigheden.....Een grote molen kostte 189 euro, maar die was dan ook zeker 50 cm hoog! Een kleine, zeker 30 cm hoog, kostte slechts 125 euro. Nou, in geen 125 jaar.

Maar aangezien we wel verdraaid graag zo'n tuinwanstaltigheid willen hebben, gaan we een crowdfunding actie opstarten.

We noemen deze:

"Help twee halve zolen aan een tuin Don Quichot molen".....