Verkasdag vandaag. Van Salsomaggiore Terme naar Ameglia. 120 km. Dat moet toch snel lukken nietwaar? Na rustig te hebben ontbeten en alles te hebben ingeladen vertrokken we om half 11 richting Ameglia. Onze eerste grote fout in deze tocht was de gedachte "Lekker Rustig". We hadden slechts n paar 100 meter afgelegd toen een of andere wegpiraat van rechts (die absoluut geen voorrang had) een straatje uitgereden kwam ZONDER even te kijken! Herman stond op zijn claxon en ik stond meteen op schelden. Op een haar na ramde de gladiool ons niet( hij stond nog net stil). Hart in de keel, stress in t hoofd dus daar vloog "Lekker Rustig" weg. In de plaats kwam zijn broertje "Alert" .

We reden verder met Alert op onze schouders en besloten na een km of 50 even te stoppen bij 'n tankstation. Herman wilde water. Ik bleef in de auto, maar het duurde lang. Dus ging ik kijken. Herman lag in de caravan half onder de keukenlade, deze was wederom niet goed dichtgemaakt en, al weer wederom, niet meer dicht te doen. De temperatuur liep inmiddels op buiten en in 'n hoekje van de caravan zat "Lekker Rustig" zich volgens mij de tranen te lachen. Maar......nadat ons ditzelfde akkefietje vorig jaar was gebeurd, wist onze buurman Frank dat probleem te tackelen. Dus: Frank gebeld om te vragen hoe die truc ook al weer was. Ja, en toen kwamen mijn breinaalden goed van pas. En jawel, Herman kreeg het voor elkaar en de la werkte weer. Met dank aan Frank.

We boden "Lekker Rustig" opnieuw een plekje in onze auto aan. Helaas, te vroeg. De afstandsbediening van de auto deed het niet meer. Daar stonden we, het was inmiddels flink warm en de deuren op slot. "Lekker Rustig" had zich uit de voeten gemaakt en wij stonden elkaar stompzinnig aan te staren buiten de auto. Maar gelukkig is mijn " Superspug" niet voor 1 gat te vangen. Met een zeer triomfantelijke grijns opende hij de afstandsbediening en haalde daar een soort sleuteltje uit. De deuren konden worden geopend.

Bij de koffiestop die we een half uur later hielden belden Bas en Guus ons op. Guus begon meteen hard te lachen toen hij me zag. Volgens mij voelde het kereltje onze pech en heeft hij mijn zieke humor. Dat was dus even een feestje langs de snelweg.

We reden verder en Alert zat op onze schouders. Vlakbij de camping gaf de navigatie aan dat we een pad op moesten gaan....je weet wel, zo' n grindpad dat 20 cm smaller is dan onze caravan. Alert fluisterde ons in die navigatie gewoon te negeren, dus we reden door. Google aangezet, maar die stuurde ons ook terug. Toen kregen Google en de juffrouw een meningsverschil. We gingen voor het voorstel van Google en reden een brede weg op. Ja.....voelen jullie ' m al? Aan het einde van die weg kwam een scherpe bocht.....en jawel, daar waren mannen bezig met wegwerkzaamheden. Keren was geen optie, maar de mannen gebaarden dat het " gemakkelijk kon". Ik zat meteen weer in mijn bidstoeltje en stapvoets gingen we er langs om vervolgens via een smal weggetje met wat scherpe bochten de camping te bereiken.

Prima camping, grote plaats gehuurd alleen het sanitair is vermijdendenswaardig!

Morgenochtend eerst uitslapen. Heerlijk een heel groot bed maken om n uur of 7 en dan lekker nog als twee katten tegen elkaar aan in slaap doezelen. Herman is nog steeds de liefde van mijn leven en we genieten van elke dag.