Dag 59: zwembadderen

Wat moet een enthousiaste campinggast met dit weer zonder zwembad. Het was vandaag prachtig weer. Dat wil zeggen: zon, geen wolken, een licht briesje en dat bleef het de hele dag. Het enige minpuntje was de daarbijbehorende temperatuur. Die was iets van 35 C. Dat klinkt heel veel en het is natuurlijk ook best wel hoog, maar daar is prima mee om te gaan mits je er goed rekening mee houdt. Natuurlijk is die temperatuur er maar een gedeelte van de dag. ‘s Morgens tot een uur of elf is het aangenaam warm. En ‘s middags na 4 uur wordt het al wat koeler. En wat erg goed werkt is een plons in het zwembad. Het water werkt direct verkoelend en dat is heerlijk. Maar nadat je uit het zwembad bent gekomen moet je je vooral niet teveel afdrogen. Het nat zijn en je laten opdrogen door de wind en de zon werkt ook verkoelend. En zo houden we het houdbaar. Zo ook vandaag. Niet al te vroeg opstaan, rustig ontbijten en de boel doen. Marieke ging daarna lekker schilderen en daarna kwam het zwembad al in het vizier. Na een heerlijke salade als lunch besloten we om de omgeving te verkennen. Let wel: vanuit de auto natuurlijk. Tenslotte zitten we daar cool. Prachtige omgeving hier. Het is een streek ten noord-oosten van Rome. Het bestaat uit een bergachtig landschap met tal van kleine dorpjes. Sommige liggen zeer fraai en zijn zeer fotogeniek.



De weggetjes waren kronkelig en het was duidelijk siësta-tijd: we kwamen bijna niemand tegen. Verder natuurlijk prachtige vergezichten en zeer slecht asfalt.

Toen we weer terug waren zijn we eerst even op het terras een glaasje bubbels gaan drinken. Dat gaat hier wel even heel anders dan dat we in Nederland gewend zijn: niks geen fles waaruit geschonken wordt en waar je het risico loopt iets zonder bubbels te krijgen. Nee, dat spul wordt getapt op precies dezelfde wijze als bier. Dus ergens staat een vat of tank witte wijn, een CO2-fles, een tap waar rechts bier en links wijn getapt kan worden en dat was het. Werkt perfect. Altijd voldoende bubbels.

Na de bubbels zijn we dus weer in het zwembad gesprongen. Heerlijk! En dan is het al weer avond. Marieke toverde een heerlijke pasta-maaltijd en nu zitten we lekker uit te buiken in de avond-warmte.

Dag 58. Gesloten!

Klokslag 10 uur stond Bas, de campingeigenaar, voor de caravan met zijn jeep. We waren net klaar voor de reis en het eerste stuk, over de hobbels/kuilen/smalle grindweg, reden we achter onze caravan aan. Ik heb het gefilmd maar....op de camping waar we nu zitten kunnen we niet echt goed internetten. Laat staan filmpjes uploaden.

De reis verliep in die zin spoedig, dat we geen narigheid kregen onderweg maar wel over 120 km haast 3 uur deden. Dit kwam door het slechte wegdek. We zijn dwars door en over de bergen gereden. Een prachtige rit. De natuur hier is zeer uitbundig gelijk zijn bewoners. Om 2 uur stonden we voor de camping. Nergens op de site stond dat ze hier aan dezelfde kwaal lijden als wij: siësta - behoeftigheid. Maar ondanks het niet vermelden van deze kwaal bleken ze er wel aan te lijden. Daar stonden we dan! 37 graden en in de brandende zon voor een gesloten hek. Herman kwam met de oplossing. Hij wurmde zich langs het gesloten hek en kwam terug met het verhaal dat hij een stopcontact had gevonden. Hij pakte het elektra snoer en legde dat illegaal uit naar het stopcontact op de camping):):): . En dat werkte! Dus de koelkast werd op stroom gezet en de airco ging aan. Hij had ook al uitgevogeld waar het zwembad zich bevond en dat dit niet aan siësta -behoeftigheid leed. Dus: badpak aan, handdoek mee, ons langs n hek gewurmd en hopla het zwembad in. Ik had water en koekjes en ereaders en handdoeken mee, net echt dus. Tegen 4 uur zijn we richting caravan gelopen. Herman had de auto met caravan pontificaal voor het gesloten hek gezet, zodat niemand ons voor was.

Een uiterst vriendelijke dame stond Herman reeds voor 4 uur te woord en om 5 uur stond de caravan geheel ingericht op zijn plek. Dit alles onder toeziend oog van onze Italiaanse buren , die dolgraag onze sleurhut van binnen wilden zien. Natuurlijk mocht dat. Reuze gezellig en hele enthousiaste mensen.

Daarna zijn we na 5 uur op zoek gegaan naar een supermarkt. We gaan vrijwel dagelijks,omdat de verse groente zelfs in de koelkast lelijk wordt. Op 12 minuten afstand zat een soort Coöp en de terugweg hebben we helemaal een mooie route gereden.

Ik heb zowel de uittocht uit Semproniano gefilmd, dat wij achter onze sleurhut aansukkelden, als wat mooie stukken onderweg. Maar een filmpje is even een dingetje zoals ik al zei, het internet is te zwak hiervoor.

Rond 8 uur stond het warme eten op tafel en inmiddels zitten we aan de thee en koffie. De temperatuur wordt steeds aangenamer. Er staat hier trouwens wel een stevig windje, dat de hitte beheersbaar houdt.

Dag 57. Agressieve boom

Een kort verhaal vandaag. Vanmorgen zijn we naar een bijzondere Coöp geweest. Eentje die echt allerlei luxe artikelen had, die ik nooit eerder zag. Een koelkast vol met glutenvrije, versgemaakte taarten. De verleiding was groot, maar waar laten we het ding. Het was genoeg voor 8 personen. Allerlei bijzondere tapas en veel glutenvrij. Een complete wand glutenvrije zooi, zeker 6 m breed. Mijn mond zakte open. Ze hadden wel groente en fruit, een enorme vrieskast met de duvel en zijn moer aan ingevroren groenten, maar geen potjes groenten( lees: asperges). Enfin, we hebben verse groenten en vlees gehaald en zijn dezelfde mooie route teruggereden. En mooi is het hier.

Na de lunch zijn we in het zwembad gaan afkoelen. Het blijft heel bijzonder: een zwembad bovenop een berg en als je aan de rand gaat hangen kijk je het dal in.

Hoewel het hier niet heeft geregend was het vanmorgen zwaar bewolkt hier. En nu, 21,17 uur, is het opnieuw zwaar bewolkt met hele donkere jongens boven ons hoofd. Maar de weersvoorspellingen zijn dat die buien in Noord Italië gaan vallen, dus wij beschouwen ze als zigeunerwolken. Dat zijn dus reizende wolken. Noord Italië, maak je maar weer op voor een hoop nattigheid.

Morgen vertrekken we naar Narni. Op zich geen wereldreis, maar met de ontzettend slechte wegen hier zal het wel weer even duren. Vandaag moesten we 27 km rijden waar we dus 55 minuten over deden. En toen Herman ergens achteruit wilde rijden, was er zo'n asociale Italiaanse boom die stokstijf achter hem bleef staan. Niet te geloven zeg. Zelfs toen Herman hem even lekker ramde met de achterkant bleef het kreng staan. Gelukkig had het ding geen schade aangericht

Na onze eerste badronde volgde een tweede. Heerlijk. En genieten van de kinderen die daar ook in spelen. Het leven van reizende pensionado's bevalt ons uitstekend. We hebben er talent voor mag ik wel stellen. Maar....het blijft een uiterst vermoeiend baantje.

Dag 56: een Ertuskisch dagje

Vandaag was het alweer zo’n dag: heet en echt een dag om vooral heel rustig te doen.

Wij bikkels hadden echter het plan opgevat om naar oude Etruskische tempels te gaan kijken. En daarnaast ook naar de uitgegraven wegen van de Etrusken. Dus wilden we, zoals we dat ook hadden gedaan bij het bezoek aan San Marino, vroeg opstaan en naar de plaats Sovana rijden waar de opgravingen zijn en naar Sorano voor de wegen. Maar het begon er al mee dat we later wakker werden dan gepland. En om nou een wekker te zetten op vakantie…. En daarnaast wilden we ook een was draaien. Dat laatste lukte gelukkig, maar al met al waren we dus niet meer vroeg. En was het dus al heet!

De navigatie gaf keurig aan hoe we moesten rijden: via een “Strada Provinciale” nummer zoveel. Klinkt goed. Maar in Italië betekent dat niets. Het begon er al mee dat aan het begin van de weg borden stonden met verboden voor fietsers en motoren. Het zal. Nu weten we waarom: de weg was voor het grootste gedeelte onverhard. Dus gewoon gravel. En natuurlijk bomvol gaten. En dan opeens weer een stukje zeer slecht asfalt en dan weer gravel. Enz enz. Dan duren 20 km heeel lang.

Het plaatsje Sorana ligt heel erg mooi op de rand van een steil dal. Zie de foto’s. Prachtige oude bouwstijl (aan de buitenkant). In het stadje zelf was het niet zo bijzonder. Maar de weg er naar toe was spectaculair! Zie de video’s. We hebben ergens heel goedkoop cappuccino gedronken, maar het stadje doorwandelen: daar was het al veel te heet voor. 30 plus in de schaduw en de zon op je lijf deed gewoon zeer. Dus snel de auto weer in op zoek naar een startpunt van de gegraven wegen. Die waren op zich best interessant. Maar om er een eind doorheen te gaan wandelen, daar was het ook te heet voor. Zie de foto’s voor een impressie.

En toen op naar de archeologische site. Voor de entree moest je betalen. Helaas. Ik zou het iedereen afraden om daar naartoe te gaan. Het is zeer erg geërodeerde en daardoor erg onduidelijke uhhhhhh iets van gebouwen en 1 tempels. Althans, dat stond op de beschrijving. We waren er snel mee klaar, mede omdat het veel klimwerk was. Helaas. Dus daarna zijn we weer snel naar de camping terug gereden waar we bijna meteen heerlijk in het zwembad zijn gaan dobberen.

Dag 55. Het zwembad

Gezien de temperaturen en de adviezen van de overheid, zijn wij vandaag legaal lui geweest. Om te beginnen wat uitgeslapen. Na het ontbijt en de dagelijkse klusjes wilden we toch de wandeling rondom de camping gaan maken dus: bergschoenen uit de auto gehaald en aangetrokken. We hebben de route na 10 minuten onderbroken, het was reeds te heet. En het is hier flink klimmen en dalen op de camping.Maar als je hier wilt douchen of naar je auto of de wc wilt of het zwembad of de gemeenschappelijke plek wilt bezoeken, dan moet je eerst klimmen! Klimmen tegen stijle hellingen die vooral uit stenen bestaan. We hoorden dat een paar dagen geleden een mevrouw gevallen is op de stijle helling voor onze plek. Zij stond daar met man en caravan en ze is dus onderuit gegaan. Met een ambulance afgevoerd: gebroken been. Die hellingen zijn een dingetje. Van zijn lang zal ze leven krijg je hier je sleurhut niet zelf van de camping af. Morgen willen we de was doen en 1 keer raden waar de wasmachine staat....ja, op de absolute top van de berg vlakbij het zwembad. Dus na die klim duiken we het bad in.

Dat zwembad is fraai hoor. Niet groot maar wel heel fraai gelegen. Op de top van de berg. En als je aan de rand hangt kijk je zo naar beneden en km van je af. Het is een zg Infinity zwembad.

Nadat we aan het eind van de ochtend gesocialized hadden in het zwembad hebben we geluncht met een lekkere salade. Daarna was het dusdanig warm buiten dat we lekker onze siësta zijn gaan houden.

En zo kwamen we rond half 5 weer uit ons hol. Ik heb wat zitten schilderen en daarna zijn we weer gaan afkoelen in het zwembad. Zo tegen 8 uur zijn we groenten, vlees en vis van de plaat gaan eten en nu is het half tien. De thee is gezet, de e readers liggen klaar en we gaan met kaarsjes aan nog gezellig een paar uurtjes genieten van de afkoeling die de avond ons brengt.

Morgen op tijd op, want we willen de plek bezoeken waar restanten zijn van de Etrusken. Dat is slechts 27 km verderop, maar Google zegt dat je er een uur over rijdt! Laat me raden wat voor wegen dat zijn .....

Dag 54. Slechte wegen

Het is een latertje geworden vandaag. We vertrokken vanmorgen rond half 10 naar de volgende camping. Hoewel hij " maar" iets van 230 km verderop was, zagen we op de navigatie al dat we er minimaal dik 4 uur over zouden doen. Hierdoor kregen we het donkerbruine vermoeden dat we over zeer slechte wegen zouden rijden. En dat klopte! In Italië hebben ze slechte wegen uitgevonden. Kanonnen! Er bestaan toch van die achterlijke trilmachines waarvan ze zeggen dat je er kiloos vet door verliest? Nou, dit heeft volgens mij hetzelfde effect.

Ergens halverwege hebben we op een of ander terrein van een leegstaand iets op onze krukjes koffie gedronken. En daarna zijn we eerst bij een grote Esselunga binnengegaan. Halverwege de dag was het 39,5 graden.

Op zich was de omgeving waar we doorheen reden geweldig mooi. We vinden Italië echt prachtig. Het laatste stukje weg naar de camping zat ik weer in mijn " bidstoeltje". Echt, centimeters werk en aan beide kanten een afgebrokkelde goot, en een grindweg met enorme kuilen en gaten. Als we hier weggaan dan brengt de campingeigenaar de sleurhut met de tractor naar de provinciale weg. De weg is namelijk dusdanig stijl dat ons dit zelf niet lukt.

De camping ligt midden in de natuur op een berg. We waren er om half 6. Toen lopen naar de receptie en pas om 7 uur waren we bij onze plek. Ja, en toen moest de caravan worden neergezet etc. Gelukkig ligt de camping hoog in de bergen en het was daar 33 graden. Dat scheelde.

Het is hier doodstil. We hebben al gezien dat er iets van de Etrusken te zien is in de omgeving. Morgen doen we niets, maar overmorgen willen we in alle vroegte opstaan en daar gaan kijken. En voor nu: slaap lekker allemaal en tot morgen.

Dag 53. Kerkbezoek

Ivm de hitte zijn we niet naar Urbino gegaan vanmorgen. Ivm de temperatuur ( waar ze op de Nederlandse journaals en nieuwssites zeer juist over informeren)is het niet te doen in een stadje. We zijn met de auto de bergen ingetrokken en hebben een heel mooi klein kerkje bezocht(zie filmpje). We hadden koffie mee en toen we verder trokken vonden we een schitterende beschaduwde plek waar diverse banken en tafels stonden en hangmatten tussen de bomen hingen. Terwijl we daar zaten zagen we hoe een camper die daar midden in de bergen op zo'n smal weggetje gestrand was, werd opgehaald door een enorme sleepwagen. En dan te bedenken dat die camper op die sleper werd gezet die vervolgens met t hele gevaarte naar beneden naar een stadje moest. Heel sneu voor de eigenaren van de camper, een gezin met twee jonge kinderen.

La Marche is echt prachtig. Het wemelt van de vlinders en bloeiende bloemen. We zijn over hele slechte bergweggetjes (zie filmpje)naar nog een ander kerkje gereden, maar dat was gesloten. Alle huizen van de nederzetting daar stonden te koop. Zo te zien al langere tijd.

Tegen 12 uur reden we richting de camping. In de buurt van de camping staat een restaurantje. We zijn naar binnen gegaan en het bleek dat glutenvrij eten absoluut geen probleem was. Dus daar zaten we tussen de middag met een heerlijk bordje warm eten en een glas witte wijn. Uiteraard zijn we daarna onze roes uit gaan slapen en hebben we energie opgedaan om lopend naar de camping poort te gaan, 145 traptreden omlaag, omdat we na onze lunch te laat waren om met de auto de camping op te mogen.

Morgen trekken we verder naar Samproniano. Dat wordt een stevige rit die niet over tolwegen gaat. Dus vermoedelijk veel slechte wegen. We staan bijtijds op en de camping beheerder komt met de tractor naar boven om onze caravan de berg af te dirigeren. Maar ook la Marche is, net als Toscane en Umbrië, zeer de moeite waard om mooie autoritten in te maken.

Dag 52, San Marino

Half 7 vanmorgen stonden we op. We hadden besloten wel naar San Marino te gaan maar dan ook wel op tijd. Om half 8 gaat hier de camingpoort open (slagboom) en inderdaad we konden er om 5 over half 8 uit rijden. De rit naar San Marino was prachtig. Le Marche is werkelijk schitterend. Om half 9 konden we in de gondel bij San Marino stappen en nog geen 2 minuten later waren we boven in het oude stadje. Daar was het doodstil.

Het oude stadje is precies wat ik zeg: een heel oud stadje, smalle stijle straatjes met overal souvenirwinkels en eet- en drinkgelegenheden. Er zijn diverse mooie uitkijkpunten waar je een ongelooflijk mooi zicht hebt met in de verte de Adriatische zee. We zijn in de basiliek geweest en in het paleis. In de laatste hebben we niet echt rondgeneusd omdat we a. Het entreebedrag te hoog vonden en b. Het was tegen 11 uur en inmiddels stevig heet. Wel hebben we zitten kijken vanaf het terrasje waar we koffie dro

nken, ik heb het gefilmd, naar het wisselen van de wacht voor het paleis. Daarna zijn we nog een juwelierswinkel binnengelopen. We zagen oorknopjes die ik thuis met een blauwe steen heb, deze hadden een groene steen. Geen prijs erbij, die wordt binnen blijkbaar bepaald aan de hand van je uiterlijk!!! We wezen de struikrover, pardon, verkoper bedoel ik, in de etalage welke we mooi vonden en vroegen naar de prijs. Vervolgens pakte hij vanuit de toonbank, daar zag je ze zo liggen tussen allerlei andere goedkope spullen, de bak waarin zo'n setje lag. Echte diamantjes en een steen welke hij emerald noemde. De dingen zouden witgoud zijn:):):):):) De prijs was......4000 euro :):):):):) Nu kun je me een hoop wijsmaken, maar dit waren exact de oorknopjes die ik thuis heb met een ander steentje erin, zilver met zirkoniaatjes voor 50 euro( 10 jaar terug van mijn moeder gekregen). Je moet toch wel lef hebben om zoiets te flikken. Geen juwelier zal oorknopjes van een waarde van 4000 euro zo in de toonbank hebben liggen tussen andere zooi en dit zomaar midden in een winkel uitstallen. Nee dank u meneer, in geen 4000 jaar zal ik dat bedrag neerleggen.

Om 12 uur waren we weer beneden met de kabelbaan. Het werd in het stadje druk en de temperatuur was aan de maat. We zijn richting camping gereden en hebben onderweg nog even een supermarkt gearresteerd. Bij terugkomst op de camping hebben we gezellig een broodje hamburger gegeten, maar omdat het inmiddels tegen half 2 liep hadden we weinig trek ik avondeten. De plannen voor morgen zijn om een kijkje te nemen in Urbina, dat werd ons geadviseerd door de gisteren genoemde "oude heer".