Dag 83. Weer naar Marzabotto

Half 8 stonden we naast ons bed. Het was vandaag " verkasdag" en ik wilde voor we weggingen de bedden verschonen. Dan kon ik het hier meteen in de wasmachine doen. Na twee weken geen wasmachine te hebben gehad was ik erg blij dat hier in Marzabotto machines zijn. Daarnaast wilden we om 8 uur de Conad beroven tegen betaling?. Die hebben 's morgens vers stokbrood en de rest van het brood in Italië is volgens Herman knudde. Welkom in mijn wereld dan. Toen we uiteindelijk zo ver waren dat de oude heer ons met de tracker naar beneden kwam brengen, stonden de Italiaanse mannen van de verdieping lager allemaal te kijken. Ik sprak ze aan en het ijs was gebroken. Ze wilden graag zien hoe de caravan gekoppeld werd, waar we naar toe gingen enz. De vrouwen kwamen erbij en een paar kinderen en dat is gewoon reuze gezellig. Ze vertelden dat zij een vriendengroep zijn die 5 dagen met hun gezinnen samen daar kampeerden. Maar dan moet je zien wat ze meeslepen. Per gezin een grote tent. Daaraan vast een partytent met grote tafel en stoelen eromheen. Daar aan vast een of ander tentzeil waaronder bbq en servies en potten en pannen. Dit alles uitgebreid uitgestald op wederom een grote tafel. Allerlei etenswaren erbij . Die mensen, al die Italianen kamperen zo, zijn uren bezig met zich installeren en even zoveel uren met het opbreken. Daar zijn wij gewoon te lui voor. Opvallend is de taak die de jonge vaders op zich nemen. Wandelen met kindjes, troosten, koken, echt heel leuk.

We reden het eerste uur over hobbel en gaten wegen en waren zeer gelukkig toen we de tol bereikten. Dat betekent een beter wegdek. Als snel vertelde " de juffrouw" ons dat we een uur vertraging zouden hebben omdat er kapotte auto's op de weg stonden bij Padova en bij Bologna. We hebben uiteindelijk op een stuk niet harder dan 40/50 km kunnen rijden, de restanten van wat blik zien liggen, maar uiteindelijk viel het verder mee. Het was onderweg 38 graden vanmiddag. Lang leve de airco. Marzabotto ligt in Toscane. Gaandeweg werd het landschap glooiende en ging de scherpte van de bergen er af.

Het was heerlijk om weer op ca le 's cope aan te komen. Bovenop de berg was het 31 graden, dat is het voordeel van zo hoog zitten. We hebben de wasmachine meteen aan kunnen zetten, ons geïnstalleerd en zijn lekker op het terras beneden gaan zitten. We blijven hier tien dagen. Voor zondag hebben we een rondleiding geboekt in een paleis. Verder zullen we vooral actief zijn in de watersport. Aangezien het hier een klein zwembadje is nemen we genoegen met een staanplaats om vanaf daar de babbelsport met andere grijze campinggasten te beoefenen. En als het na de afwas 's avonds wat is afgekoeld brei ik een stukje aan een paar sokken. Overdag is dat een veel te warm klusje. Het gaat hier komende week namelijk tussen de 35 en 40 graden worden.

Een vraagje voor alle "Marjan's" en " Marieke's" in onze vriendenkring. Willen jullie bij een eventuele reactie achter je voornaam ook de eerste letter van je achternaam zetten. Dan weten we wie wat zegt.

Voor nu: slaap lekker allemaal.

Marieke L.

Mijn nieuwste song! Kopieer de link en plak in je balk.

https://youtu.be/JiAGzwH8-cE

Dag 82. Italiaans gedrag.

Vandaag was een rustdag. Kwart voor tien stonden we op. Tijdens het ontbijt zagen we dat onze nieuwe overburen, die een halve etage lager zitten dan wij, de hele etage daar annexeerde. Er stond al een caravan van iemand anders die blijkbaar momenteel afwezig is. Vooral even afwezig blijven dachten wij. Het is, denken wij, een familie of een paar bevriende stellen. Mozes wat n troep slepen die mee. Het volgende bericht is dan ook speciaal aan onze lieve nazaatjes gericht: lieve kinderen, het kan altijd erger.....veel erger...wees blij dat wij geen Italianen zijn. Want datgene wat wij meeslepen( of bewaren weigeren weg te gooien) valt absoluut in het niet bij onze Italiaanse medemens.

Enfin, behalve dat hele platform annexeren, blokkeerden ze ook de trap naar beneden door er bedden voor te zetten. Die trap loopt van " piano" naar "piano" en zo kom je op prettige wijze beneden of omhoog. Het alternatief zijn uiterst stijle hellingen. Daarnaast zijn ze ook bedoeld als vluchtweg bij calamiteiten. Helaas was dit alles niet doorgedrongen tot de nieuwe gasten. Herman hield het simpel! Hij stond op, liep het eerste trapje af en op hun " piano" stapte hij naar de bedjes om ze met een ferme beweging opzij te zetten. Er werd gezwegen.....Ze waren beslist verbijsterd door zulk asociaal gedrag als Herman vertoonde. Zoiets doe je toch niet, laat je medemens toch zijn egocentrische gedrag botvieren. Enfin, die bedjes stonden er in no time weer. Later werden ze vervangen door een waslijn vol wasgoed...Herman zei niets maar liep er dwars doorheen. Uiteindelijk wilden we samen muntjes halen dus ik hobbelde voorop. Nu was er een tafel grotendeels voor de trap gezet. De man wees op een opening maar ik, de stakker die een leuning nodig heeft, tutte net zo lang( lekker moeilijk doen) tot die vent begreep wat het probleem was: opoe heeft een leuning nodig. Bij terugkomst was de tafel n stuk opzij gezet maar hing er voor de trap naar onze " piano" een lading wasgoed! Ik zag dat er een vrouw achter stond en kon het niet laten ik stak mijn hoofd tussen het wasgoed door en zei " boeeee". Mevrouw had humor en begreep de hint. Excuses. Zo is het leven op deze camping. Een ander had zijn jeep zo neergezet dat de bumper van onze auto schade opliep als we er langs moesten. Briefje onder zijn ruitenwisser bleek te helpen. Hij verplaatste de kar. We staan hier tussen de auto's, het is net een parkeerplaats met tenten en caravans er tussen. Maar t malle is, dat om 11 uur iedereen zijn waffel houdt, geen harde muziek draait en niemand ladderzat over de camping zwiert. Ook overdag verga je niet van de herrie.

Vanavond zijn we nog een keer uit eten geweest. Op de heenweg dreigde een auto die geen voorrang had met grote snelheid op ons in te rijden. Herman stond meteen op zijn claxon en heeft er weer 100 grijze haren bij. Totaal geschift hier. Het restaurant was weer gezellig vol en we hebben lekker gegeten. Naast ons zaten zes bejaarden( van onze leeftijd) reuze gezellig te eten en ik bood aan n foto te maken. Toen wij weggingen, ze hadden inmiddels n goede slok op en de stemming zat er in, vroeg ik de eigenaar van de telefoon nogmaals om zijn gsm om nog wat fotoos van ze te maken. Dat werd gewaardeerd en vervolgens, terwijl Herman stond af te rekenen, moest ik mijn glas bijhouden en even proosten met ze. Nou, kom maar op met die slok. We hadden samen al een fles soldaat gemaakt dus een paar slokken rode wijn kon ook nog wel. Kortom: het was een reuze gezellige avond.

Morgen vertrekken we naar Marzabotto. 200 km rijden, dus dat wordt om half 8 opstaan. Maar daar in Marzabotto blijven we wel 10 dagen op de camping van Jasper en Ilana staan. En dat is een enorme fijne plek.

Dag 81,Naar Urbino

Aangezien we goed geslapen hadden en fit waren, besloten we een bezoek te brengen aan het stadje Urbino. Het was een uurtje rijden en de auto was snel geparkeerd. Het oude stadje is gewoon heel leuk. We liepen niet over de hoofden, het was gezellig druk en de temperatuur was erg aangenaam. 31 graden met een zacht windje. We hebben rondgewandeld, terrasje gepikt en een paar kerkjes binnengestapt. En dat laatste leverde mij iets heel bijzonders op! Vanaf mijn zesde heb ik me afgevraagd hoe of het nu zat met God en de pastoor. Ik bedoel, de pastoor oreerde altijd over zijn relatie met God, je moest van alles aan hem vragen(aan God), maar het is mij altijd volstrekt vaag gebleven hoe of je dat nu precies doet. Ooit heb ik die vraag gesteld en de pastoor antwoordde doodgemoedereerd " nou gewoon, vragen". Vandaag kwam ik er achter hoe dat zat. Wat meneer pastoor er nooit bij verteld heeft, is dat hij een speciaal lijntje naar God heeft....kijk op de foto en zie wat daar in de kerk aan de wand hangt(rechts aan de muur).

Ja, de techniek staat voor niets blijkt wel weer: zelfs in de hemel hebben ze telefoon.

Op de terugweg van Urbino werd een prangende vraag van ons allebei beantwoord. Al die tijd dat we door Italië toeren hebben we ons afgevraagd waar of de Maffia zetelt. Zagen we dure huizen, vroegen wij ons meteen af " zou daar een hooggeplaatste Maffiaman wonen". Maar we zaten er naast, het is veel simpeler dan we dachten. De Maffia zit niet verspreid in Italië, ze zijn samengeklonterd in 1 dorpje. We wisten het meteen toen we dat dorpje intreden....het was ons ineens helemaal duidelijk.

Na deze ontdekking zijn we zeer opgelucht dat het tuig geklusterd op plek zit naar de camping gereden.

En als avondvermaak hadden we onszelf wederom een rondje restaurant beloofd. Hoe leuk is dat. Een toko waar ze glutenvrij kunnen koken.

Het eten was gezellig. Ik had een glutenvrije pizza. Helaas was de pizza van brooddeeg gemaakt. Vooraf hadden we hetzelfde als gisteren en een grote fles bubbels erbij. De pizza kreeg ik niet op. Herman had iets van varkensvlees uit een houtoven. Daar zat veel vet omheen waar we van gruwen. Maar het vlees zelf was lekker. Er zat ook een gepofte aardappel bij. Ik ben de aardappeleter van ons tweetjes, dus hij had hem niet helemaal op. En een schaaltje groenten erbij. Onbekend wat het was, maar ik vermoed raapsteeltjes. Een toetje zou teveel zijn geworden.

En zo zitten we nu bij de caravan. Ereader erbij en nog lekker een uurtje zitten.

https://youtube.com/shorts/4zmINk2UICg?feature=share

Dag 80. Wegpiraat

Vannacht was er een " sterrenregen" voorspeld. En zo kon het gebeuren dat wij reeds om half 12 gisterenavond in onze stoelen, beentjes op de voetenbankjes en dekentje over ons heen op het grasveld zaten/lagen. Donker op de camping en een prachtige sterrenhemel. En ja hoor, daar vielen ze. Wat een wonderlijk schouwspel. Onze buurtjes voegden zich op een kleed naast ons, maar ja, zij waren zeker 25 jaar jonger( dan hou je het nog uit op n kleed en harde grond). Tegen enen zijn we toch maar naar bed gegaan. We zouden wel zien of we inderdaad om half 7 zouden opstaan. Wel, ik sliep slecht en stond inderdaad om half 7 naast t bed. En zo kon het gebeuren dat Michel, de campingbaas, ons om half 9 met de tractor de camping afsleepte. We waren dus vroeg en konden dus met gemak voor de siësta begon in Carpegna zijn. We hadden echter geen rekening gehouden met aso Italianen in een auto. Of aso...onhoffelijk in elk geval. We reden de smalle weg af met aan weerszijden bomen die schuin over hingen. Met een caravan moet je dan afstand houden en kun je niet strak rechts rijden. Italianen weten niet eens wat rechts rijden is, die rijden per definitie over de streep half op jouw weghelft. Zo ook de gladiool die bij de rotonde afsloeg, de weg op die wij afkwamen. We waren vlakbij de hoek, de man zag ons stuurde iets naar rechts maar Herman moest meteen uitwijken om te voorkomen dat de gladiool geplet werd door ons. Hij reed niet op zijn eigen weghelft, wij wel. Maar we moesten nog verder naar rechts en daar klonk de bonk....Nee, de gladiool was niet geplet, onze luifel was geraakt. Uiteraard is de man na n halve minuut stoppen doorgereden. Wij zijn naar het terrein gereden waar we ook de wc leegden en Herman heeft daar de schade opgenomen. Uiteindelijk is het hem gelukt de luifel zo te herstellen dat we er nog van kunnen genieten, maar dat zal in Holland wel wat duiten gaan kosten om hem te herstellen.

Alles bij elkaar kostte dit ons drie kwartier oponthoud. Vol goede moed zijn we toen verder gereden naar Carpegno en de wegpiraten hielden zich in. Om 12 uur waren we op de camping waar we een aantal weken geleden ook waren en we werden hartelijk verwelkomd. Dat was leuk. De oude heer heeft ons met de tractor naar boven getrokken terwijl Herman zich bezig hield met de jonge heer. Papieren invullen bedoel ik.

De camping is vol gezinnen, families, en het is een gezellige drukte. We zijn geroutineerd in het opbouwen en afbreken van ons kampement en hebben de rollen goed verdeeld. Allebei onze taakjes. Na de lunch zijn we het vaderland gaan dienen en daar was ik inmiddels hard aan toe. Carpegna ligt dus in le Marche en zoals we al wisten is ook hier de omgeving heel erg mooi.

We zijn vanavond uit eten geweest in het restaurant waar we vorige keer ook zo lekker hebben gegeten. Ik denk dat ik deze maanden 5 kg ben aangekomen, maar we hebben dan ook nul lichaamsbeweging. Daar lig ik niet wakker van. Zodra we thuis zijn start ik weer met mijn dagelijkse wandelingen en eten we weer zoals we altijd doen thuis. Nu mogen we even genieten. Op de camping is een groot feest gaande, ze bestaan vandaag 45 jaar. We zagen optredens en een en al feest, heel leuk. Morgen beginnen we met uitslapen en daarna zien we het wel. Slaap lekker allemaal

Dag 79. Beter ten halve gekeerd dan.....door te rijden

Vandaag wilde Herman graag nog een kijkje nemen aan de andere kant van het gebied waar we zitten. Na onze dagelijkse klusjes, het plee-legen-festijn en het arresteren van sushi bij de supermarkt, vertrokken we voor een ritje.

De heiligen-barbeques zijn rijkelijk vertegenwoordigd langs de kant van de wegen hier. Meestal is Maria de klos, een enkele keer een andere heilige. Deze aanwezigheid voorkomt echter niet alle bossen bloemen die we met grote regelmaat aan de vangrail zien hangen. Het gaat nogal eens mis hier.

Onze rit vandaag was wederom mooi. We kwamen in eerste instantie geen hond tegen op de mooie bergweg. Totdat we ineens een richtingaanwijzer zagen voor een bepaald punt. Herman zei nog " ik heb ineens zo'n deja vu gevoel hier...." . Ik dus ook. En vlak daarna bleken we gelijk te hebben. Daar waar we aan een stuk door alleen waren geweest was ineens een grote, betaalde, parkeerplaats en ineens waren daar onze voorgangers.....Nee, we waren te krenterig om 5 euro neer te leggen om daar onze auto n uur te mogen parkeren om vervolgens onze zelfmeegebrachte koffie op te drinken. We reden dus door, om een stukje verderop de auto gratis neer te zetten en op onze eigen krukjes, onze eigen koffie naast onze eigen auto voor nop te kunnen opdrinken. Geldwolven zijn het hier......vrekken, dat zijn wij:):):)

Na de lunch reed Herman een ' spannend weggetje' op......Gelukkig kreeg hij al snel de fantastische ingeving dat dit een minder goed plan was. Behalve dat het graffel was en vol kuilen zat, werd het steeds smaller en werden de kuilen regelrechte afgronden in de weg. Hij wist de auto te keren en daarmee ook mijn humeur.

Het weer was prachtig. Boven in de bergen was het 24 graden. Een strak blauwe lucht en windstil. Tegen 4 uur waren we terug op de camping waar het 31 graden was. We hebben een half uurtje gedut en zijn uiteindelijk boven in de gemeenschapsruimte een glas wijn gaan drinken. Daarna hebben we sushi gegeten.

Morgen vertrekken we naar de volgende camping. Dat is ruim twee uur rijden. Die camping is tussen 13.00-15.00 uur gesloten. We willen daar voor 13.00 uur zijn, omdat we anders twee uur buiten de poort in de brandende zon moeten wachten. Dit alles betekent dat we om 6.30 uur naast ons bed willen staan. Als we op tijd zijn gaan we gewoon een fijne siësta houden op de nieuwe camping. Zo nieuw is hij trouwens niet. We hebben hier een aantal weken terug ook gestaan. De wc legen of douchen betekent 120 traptreden aflopen en....weer oplopen.....Kortom: we gaan de komende dagen weer aan onze conditie werken.

Dag 78. Dag mooie camper!

Omdat we van plan waren de omgeving te verkennen vandaag, waren we reeds om 8 uur uit bed! (Applaus mag in deze). Na de dagelijkse klusjes zijn we eerst gaan rijden om de wc cassette te legen. Daarna hadden we een schouwspel op de camping. Een te grote camper( op de site staat duidel max 6 m lengte) wilde naar boven rijden met een aanhanger achter zich aan. Reeds na 5 m mislukte dit. De bestuurder was zo onverstandig te proberen terug te rijden( op het grindpad met een aanhanger achter zich aan) en molde daarmee zelf zijn camper. Daarnaast zat hij vast en had een probleem. Enfin, wij zijn ons ding gaan doen, maar Herman had even meegekeken en de eigenaar zal een gepeperde rekening van de garage tegemoet kunnen zien na reparatie.

Wij gingen dus op de bonnefooi rondrijden met de eeuwige koffiekan en lunch bij ons. Tot mijn verbazing zag ik onderweg diverse barbecues langs de weg staan. Dwz hetzelfde model bouwwerkje als ik op campings en in parken zie staan. Voor algemeen gebruik, langleve de gezelligheid. Maar wat moet zo'n ding nou langs de kant van de weg? Toen ik beter keek zag ik dat er iets in die " barbecues" stond: een Mariabeeld! Ik ga er dus maar vanuit dat het geen Maria- bbq was,maar een soort Heiligen kastje. Zoiets.

We hebben in een dorpje op een dorpsplein uitgebreid koffie gedronken. Heel leuk, overal bankjes met kletsende dorpsbewoners. Iedereen kende elkaar en de tijd was niet belangrijk. De aandacht voor elkaar wel.

Ergens in een ander dorpje stonden we even stil om op de kaart te kijken en ineens was daar een vriendelijke dame. Ze sprak gebrekkig Hollands. Of we hulp nodig hadden. Het bleek dat ze met een Hollander was getrouwd, ze woonden in Rome en hadden in dat dorp een vakantiewoning. Ze zagen daar nooit Nederlanders, dus ze was stomverbaasd. Ze wist ons de weg te wijzen naar een verlaten abdij. Het ding stond in de bergen omgeven door groen en je kon er fijn zitten. Daar hebben we geluncht.

Zo rond 3 uur waren we terug op de camping en hebben we even onze siësta gehouden. Inmiddels zitten alle andere gasten boven in het gemeenschapshuis om daar gezellig pizza te eten. Wij hebben nasi op en gaan nu lekker aan de thee.

Dag 77. Niksen

Na alle commotie van gisteren en alle volle dagen in de dagen daarvoor hebben we besloten om vandaag even een dag vakantie te houden. Dat wil zeggen laat opstaan, slechts de hoognodige dingen doen en verder lekker buiten zitten, boek lezen, dommelen, noem maar op. Zo gezegd zo gedaan: laat opgestaan, heerlijk rustig ontbeten. Zaak opgeruimd. Maar toen moesten we natuurlijk ook de wc-cassette legen. Dat is toch wel een dingetje! Daarvoor moet je dus 13 minuten rijden enkele reis. All in ben je dus zo’n 40 minuten kwijt. Met recht ‘kwijt’. Vandaag viel dat mee want we moesten toch ook boodschappen doen. Bij Lidl gedaan. En daar hadden ze zowaar sushi. Vers en naar later bleek heel lekker. Voor de lunch heeft Marieke een keer pannenkoeken gebakken. Dat doet ze iedere vakantie wel een keer. Ze waren heerlijk. Daarna zijn we van alle zware bezigheden maar even gaan bekomen door in de caravan op onze bedden een tukkie te doen. Lekker koel. Werkt prima. De rest van de middag hebben we bij een heerlijke temperatuur lekker in de schaduw gezeten. Herman met een boek en Marieke heeft weer stenen beschilderd. Heerlijk rustig. Na de sushi als avondeten zitten we nu weer buiten te genieten van de krekel-geluiden. En waarschijnlijk gaan we net zo laat naar bed als gisteravond. Toen was het namelijk zo aangenaam buiten dat we tot ca 00:30 buiten hebben gezeten.

Dag 76. Zeikverhaal

Om kwart over 10 reden we weg van camping Sibilla. De rit was iets van 78 km, dus we verwachtten voor 13.00 uur op de nieuwe camping te zijn. En dan lekker de middag lui door te kunnen brengen. We hadden al gezien dat er op een kwartiertje rijden een Lidl zat, maar met een bezoek aan de supermarkt zouden we onze middag niet vullen. Nee, we zagen onszelf heel snel boodschapperen en de rest van de dag in een luie stoel liggen. Tja, jullie voelen ' m al aankomen: niets van dat alles.

Om te beginnen ligt de camping onderaan een uiterst stijle weg. Dat wordt een probleempje met vertrekken. Morgen gaan we informeren of de eigenaar een tractor heeft. Maar we kwamen heelhuids binnen en kregen al redelijk snel te horen dat we onze wc niet kunnen legen op de camping. Oeps! Hoe dat zo? Daar kan de septictank niet tegen. Ja maar wij gebruiken biologisch afbreekbaar spul in de wc. Nee, het mag niet. Maar waar moeten we hem dan legen? Hier vlakbij is een sportveld. Daarnaast is een stortplaats voor campers en daar kunnen caravans ook storten. 7 minuten rijden. Gatver! Met die volle cassette in de auto.....Enfin, we hebben de caravan neergezet en zijn richting de supermarkt gereden. Inderdaad, na n minuut of 7 kwamen we langs het sportveld. Maar.....nergens een stortbak voor wc cassettes. Dan eerst maar door naar de supermarkt. Deze ligt op een dik kwartier rijden van de camping. Onze boodschappen gedaan en naar de kassa. Pech! Herman zijn portemonnee zat niet in zijn tas. Boodschappen bij de cassiere gezet en terug naar de camping. Ook daar was de portemonnee niet. Auto uitgepakt, alles op zijn kop gezet en we kwamen tot de conclusie dat het ding uit Herman zijn broekzak was gevallen tijdens het tanken. Bankpas geblokkeerd en met de andere pas terug naar de winkel. Van onze buurtjes gehoord dat de camperplaats om de cassette te legen niet bij het sportveld 7 minuten hier vandaan ligt, maar een dorp verderop. We rijden er langs als we naar de supermarkt gaan. Inmiddels waren we helemaal gaar. Het was toen half 5! Om half 6 waren we terug met de boodschappen en hadden we na enig zoeken de stortplaats ontdekt bij dat andere sportveld. Moe en bezweet besloot ik eerst mijn haren te gaan wassen. Daarvoor gebruik ik altijd een vaste tas om mijn badspullen in te doen. Ik haalde zonder te kijken wat rommel uit die tas en ging haren wassen. Toen ik terugkwam was Herman erg opgetogen: ineens had de portemonnee op het bed gelegen! Hoe kan dat nou, ik heb alles er af gehaald.......De tas! Verdraaid, Herman had de badtas vanmorgen gebruikt en was toen ook gaan afrekenen, en had zijn portemonnee er in laten zitten. Alles is dus goed gekomen, maar het woordje RUST kwam vanmiddag bij ons niet voor.

En ja, een dik kwartier moeten rijden om zo'n wc cassette te legen....wat een gezeik! Als we dat vooraf hadden geweten waren we hier niet gaan staan. De camping op zich is keurig, hele aardige mensen, maar helaas totaal twee toillen voor de heren en twee voor de dames. Douches idem dito. En dat met een stuk of 40 gasten is erg weinig. Het sanitair is niet alleen gedateerd, het stamt uit de oertijd. Ken je ze nog, die douchebakken met een stukje plastic ervoor en dan een lang gordijn ervoor? Dat was in de jaren 60. Maar echt niet meer van deze tijd. Enfin, we blijven hier vier nachten, en douchen doe ik dan maar smiddags. Er staan hier vooral tenten. Behalve wij staat er nog 1 stel met een caravan maar verder tenten. Laten we hopen dat de eigenaar ons met de sleurhut omhoog kan slepen want met de auto gaat dat niet lukken. Erg jammer dat de informatie op de website absoluut geen melding maakt van belangrijke info voor campers en caravans.