Dag 91. Wij, de babyboomers

Vanmorgen zijn we rond half 9 opgestaan. We wilden onze buurtjes uitzwaaien. Jammer dat ze weg zijn, het was gezellig en leuk. We hebben bedden verschoond en twee wassen gedraaid en ons verder koest gehouden. De temperatuur liep al snel op. Om half 1 was t al dusdanig warm dat we eerst naar het zwembad gingen voor een dipje. Dat was heel lekker en we koelden goed af. Daarna heb ik een lunch gemaakt van restanten en we hebben er een fles bubbels bij genomen. Bij dit warme weer moet je goed drinken en we doen ons best.

Na de hap volgde de nap en daarna hebben we opnieuw een dipje genomen in het koele nat. En na het dipje volgde.......jawel, het nipje. We hebben reuze gezellig op t terras gezeten met een ander stel tot we tegen half 8 maar eens gingen eten.

Ons leven hier is natuurlijk gruwelijk decadent, maar ja, wij zijn de babyboomers:):)

Blijf braaf allemaal, slaap lekker, hier wordt het morgen 39 graden dus dat wordt weer een dag van dutten, dippen en nippen.

Dag 90. Langs de afgrond rijden.

Om half stonden we op ,omdat we onze buurman naar Bologna zouden brengen. Er was hitte voorspeld, dus op tijd rijden. Tegen 10 uur waren we in Bologna, het was toen reeds 31 graden, en gelukkig was de auto van de buren klaar. Maarten reed met zijn auto naar de camping, wij wilden eerst even langs de Esselunga. Nadat we die geplunderd hadden bedacht Herman een toeristische route terug naar de camping. Wel, als je die weg rijdt is de 8-baan in Flevoland voor kleuters! Tjonge jonge, Marie zat weer in het bidstoeltje. Het punt was de zg wegafzetting bij n weggetje. Die Italianen hebben overal en nergens borden staan met wegwerkzaamheden enz. terwijl er in geen velden of wegen iets te bekennen is. Ofwel die borden zijn neergezet voor het geval dat, ofwel ooit is er gewerkt aan de weg en zijn ze vergeten de borden weg te halen. Herman veegde dus radicaal de waarschuwing terzijde, en in eerste instantie leek dat terecht. Ja....in eerste instantie. Maar toen was daar ineens de tweede instantie ofwel de reden van de waarschuwing. Bijna de helft van de weg was weggeslagen en je keek in de diepte. Het was een smalle weg, er kon slechts 1 auto op en ik was zeer dankbaar dat er geen tegenliggers waren, want dat zou niet kunnen. Dus de helft van een weg waar slechts1 auto op past....ja....heb je het beeld voor je? Wel, Herman dook de " berm in" met de linkerkant( in mijn wereld heet dat een geul) en reeds pal langs de afgrond. Kanonnen! Wat kneep ik hem. En toen dat was gelukt kwam de derde instantie: een wegversperring van vallende stenen......ook daar ging de auto vlak langs de bergwand er langs. Dit alles was buitengewoon slecht voor mijn zenuwen. Maar goed, we hebben de afspraak gemaakt dat we de Italianen vanaf nu op hun woord geloven OOK als we denken dat flauwekul is.

Bij terugkomst op de camping hebben we koffie gedronken en wat gegeten en zijn aan de siësta begonnen. Toen we wegreden uit Bologna was het 11 uur en reeds 36 graden.

Na de siësta zijn we al zeer op tijd naar de vergadering van badderenden gegaan. Dat is zooooo lekker. Als het zo heet is in n zwembad plonsen. En daar hebben we gespeeld met de twee kleine buurjongetjes. Niks zo leuk als met kinderen in het water donderjagen.

Vanavond na het eten zijn we bij onze buurtjes een spelletje Uno gaan spelen. Met de ouders en de jongetjes en dat was gewoon heel gezellig. Jammer dat ze morgen vertrekken. Wij blijven dus tot dinsdag. We kunnen de weersomslag niet ontlopen denken we. Zondag gaat hier iets aan regen komen en maandag komt er veel. Maar goed, we hebben drie maanden stralend weer gehad. Dinsdagochtend vertrekken we en met vier campings als overnachtingsplek hopen we zaterdag in Gerolstein(de Eifel) aan te komen. We bekijken het gewoon komende week per dag. Nu is er thee en nog een stukje taart. Slaap lekker allemaal.

Dag 89. Buurmannen...

Code rood! Wij bivakkeren, kamperen, in code rood. Daarom hebben we besloten, nu we zooooooo zielig zijn dat we in een code rood omgeving zitten, hier tot dinsdag a.s te blijven. Kijk, er komt een weersomslag aan in Frankrijk en aangrenzende landen. Gezien de hoge temperaturen overal zouden dat best heftige buien kunnen zijn....hagel....daar zijn wij te teer voor gebouwd. Hier op de camping in code rood, staat een zwembadje. Daar vindt elke middag de vergadering van andere code- rood-lednplaats. Dat zwembad is onze redding. Kortom: we blijven hier tot dinsdag a.s.en trekken dan in 5 dagen tijd naar de Eifel. Daar staan we vanaf volgende week zaterdag nog 5 nachten zodat we kunnen wandelen. Tenzij we daar verzuipen natuurlijk.

Vandaag hielden we ons bezig met groenten en sushi halen, koffiedrinken, slapen en om 4 uur plaatsnemen in het zwembad om de vergadering bij te wonen. Daarna de middag afgesloten met bubbels en aan de sushi.

Onze kleine Belgische buurjongetjes weten Herman zijn naam. De mijne zijn ze vergeten. Ze roepen regelmatig Herman of buurman. Maar toen we zaten te eten kwam de kleinste van het duo bij onze tafel staan. Hij zweeg even. Duidelijk was dat hij zich mijn naam niet kon herinneren en stond na te denken hoe hij ons dan allebei moest aanspreken. En ineens klonk het: " buurmannen.....". Ik lag half onder tafel. Wat een prachtige oplossing. Het manneke lustte graag zalm en dat wilde hij ons toch wel graag laten weten:):):). Dus hij kreeg wat van mijn zalm. Ja, dat mocht eigenlijk niet, maar ik ben een zacht gekookt ei. Morgenochtend gaan we met zijn vader naar Bologna de gerepareerde auto ophalen. En nu zitten we schoongepoedeld aan de thee bij onze fraai verlichte kermiscaravan. Het wordt hier de komende paar dagen nog wat warmer dan vandaag(38 graden vandaag). Maar we houden stand hier in code rood. Buona notta.

Dag 88. Niks bijzonders

Omdat het erg warm zou worden vandaag zijn we redelijk op tijd gaan boodschapperen. Ik zag dat ons donderdag 41 graden te wachten staat hier. Langleve het zwembadje. We hebben n was gedraaid na het boodschapperen en na een siësta zijn we weer onze sociale verplichtingen nagekomen. De vergadering werd vandaag in het zwembad gehouden. Bij aankomst stonden er al 10 mensen in het water te wachten. Maar, zonder gekheid, het is heel fijn dat hier n badje is om af te koelen EN dat de camping bovenop een berg staat. Daardoor is het hier iets koeler dan beneden bij de winkel. We hebben hier gezellige contacten en rond 5 uur was het weer terrastijd. Ik had trouwens gele pastasaus gekocht om uit te proberen. Dat smaakt inderdaad anders, minder tomaterig, dan de rode saus. Het was lekker dus we nemen een paar potjes mee naar Holland. Daar heb ik ze nooit gezien, maar het is niet onmogelijk dat ik er overheen gekeken heb.

Nu zitten we buiten met thee. De krekels en de chicades zingen en het is pikdonker. Herman heeft net nog een spelletje gedaan met de buurjongetjes. Morgen wordt het hier 38 graden. Na het weekend gaat ook hier de nodige tegen vallen. Daarom vertrekken we voor die tijd.

Slaap lekker allemaal.

Dag 87. dippen, dutten en nippen.

Aangezien we weken geleden al tickets hadden gekocht voor een bezichtiging van een paleis vandaag, stonden we bijtijds op.....half 9 stonden we naast ons bed. Wat een ontijd! We moesten een kwartier voor aanvang in dat paleis zijn, dus zijn we op tijd vertrokken. Een lang verhaal kort: het paleis is gebouwd ik 1850. De eigenaar had een of ander medicijn uitgevonden dat goed verkocht werd. De paus gaf hem daarvoor de titel van graaf. De opbrengst van de pillen werd gebruikt om een paleisje te bouwen. Helaas kon de graaf het zelf niet afbouwen, hij streek de zeilen, maar zijn stiefzoon bouwde het af. De binnenkant herbergt diverse bekende stijlen. Er was t nodige na geaapt van het Alhambra paleis in Spanje en ook van de Mesquito moskee uit Cordoba. De pilaren, gebaseerd op Escher waren in dit geval niet van steen maar van hout bv.

We werden rondgeleid door een Italiaanse gids, die alleen Italiaans sprak, en de hele ronde een uiterst strak passend mondmasker om had. Ik heb me de hele tijd afgevraagd wanneer de overval begon, maar uiteindelijk begon het ook bij mij te dagen dat het wellicht een voorzorgsmaatregel was. Het gevolg was dat de man, die wij toch al niet verstonden, klonk alsof er een bandje werd afgedraaid. Het was een enorm geratel en klonk onecht. Aangezien wij hier al snel mee klaar waren zijn we stiekem gevlucht toen hij niet keek. En zo zijn we op eigen houtje dat paleisje doorgewandeld en hebben we overal in gegluurd. Stout zijn blijft leuk!

Zo rond 2 uur waren we terug op de camping, hebben koffie gedronken en zijn toen even een dipje gaan maken ( Herman zijn benaming om in het zwembadje te stappen). Na het dipje kwam het dutje. Iedereen denkt natuurlijk dat wij hier een rustig en lui leven leiden, maar niets is minder waar. Wie van jullie wast er nog met de hand af bv? Nou???(zwijg Alie!). Ons is verteld dat het belangrijk is om als grijsaard ook sociale contacten te onderhouden. Wij doen daar ons stinkende best voor, maar het is dodelijk vermoeiend. Zo draven we na het dipje en het dutje naar " de kroeg". Dat is het terras (met grote parasols en prachtig uitzicht) waar allerlei activiteiten plaatsvinden. Gezamenlijke maaltijden bv. Aangezien we daar ivm mijn gluten probleem niet aan mee kunnen doen, laten we die activiteit schieten. We hebben gekozen voor de activiteiten " dippen" ( het zwembadje staat naast de kroeg);en de activiteit "nippen". Juist door dat dagelijks te doen heb je een regelmaat in je leven en doe je ervaring op. Van onze medebejaarden leren we veel. Het was overigens 37 graden vandaag

Na het dippen, dutten en nippen, zijn we " van de plaat gaan eten". Vis en wat vlees en groenten bakken op zo'n gourmetplaatje. Tja, en daarna dus met afwasteil en vuile vaat bij de rest van de grijze golf staan afwassen. Inmiddels zitten we aan de thee. De krekels zingen, de Torren vliegen me om de oren en.....we genieten.

Dag 86. Plonsje doen, siësta houden

Rond kwart voor 9 stonden we op . We hadden de buurman beloofd dat hij de komende dagen met ons mee kan rijden als hij boodschappen wil doen. Aangezien de buren twee kleine jongetjes hebben, moet je dan niet te laat gaan. Zo reden we dus tegen half 11 de berg af richting de supermarkt. Tot ons grote plezier stond daar verse sushi, wat het eten koken voor vanavond eenvoudig maakte.

Tegen lunchtijd waren er terug. Gezien de temperatuur was het verstandig een slokje koffie te nemen, een hapje te eten en dan, voor we aan de siësta zouden beginnen, eerst even n plonsje te nemen. Zo gezegd zo gedaan. Ja, er valt bitter weinig spannends te vertellen. We genieten enorm van de rust op deze camping. Nemen onze rust, doen weinig, beetje lezen, want het is hier 37 graden. Glaasje drinken op het terras, plonsje maken en socializen met andere kampeerders.

Morgen worden we actief! Dan hebben we kaartjes om om 12 uur een paleis te gaan bezichtigen. Ja, bij deze temperaturen!

En hier zitten we nu in het donker. Ik ben met n krukje op het terrein van de buren gaan zitten. Zij zijn uit eten maar hun Golden Retriever lag weer te janken. Hij mist zijn roedel. Dus hou ik hem maar gezelschap tot ze terugkomen.

Slaap lekker allemaal en tot morgen.

Dag 85, gewoon op de camping

De dag begon voor ons rond half 9. De nachten zijn erg warm, 24 graden, dus we hebben 's nachts de luiken dicht zodat het donker is en de airco aan. Zeer milieu onvriendelijk maar uiterst effectief. Hierdoor slapen we gewoon stukken beter.

Zoals bekend komen( en gaan) kabouters altijd 's nachts als je ze niet ziet. Wel, onze buurman "de kabouter" hebben we wel overdag gezien maar vanmorgen was hij ineens foetsie. Het was vast een echte!

Herman is na het ontbijt op de ladder geklommen die Jasper hem had gegeven,om zo te kunnen zien hoe het met de luifel zat. Hij heeft het ding weten te repareren. In zoverre, dat de dealer en naar moet kijken als we weer thuis zijn. Maar we hoeven nu niet meer bang te zijn dat het ding onderweg loslaat.....ik moet er echt niet aan denken. Aansluitend heeft hij onze "feestverlichting" opgehangen, zodat er nu om de luifel heen een rand vrolijk gekleurde lampjes hangt.

Na de koffie zijn we boodschappen gaan doen. Ik wilde gnocchi maken en in de oven gratineren, maar heb geen ovenschaaltje mee. Uiteindelijk hebben we een paar aluminium bakjes gekocht. Zo' n glazen schaal is meteen loodzwaar en ik vermoed dat zo'n ding de bergen niet overleeft met alle troep van dien.

Vanmiddag hebben we gesocialized in het zwembad. Er waren twee heren die we hier vorig jaar ook ontmoet hebben en de ouders van Jasper zijn hier ook nog steeds.

We hebben lekker gegeten. In het restaurant afgelopen week had ik gegratineerde gnocchi gegeten. Ik probeer dan altijd uit te vogelen wat er in zon' n gerecht zit. Helaas kon ik nergens eekhoorntjesbrood vinden. Maar met een aanpassing mijnerzijds hebben we een hele lekkere maaltijd gehad.

En hier zitten we dan met een kopje thee onder onze feestverlichting. Slaap lekker straks.

Dag 84. De kabouter van Rien Poortvliet.

De dag was gisteren erg vermoeiend geweest blijkbaar. Om 11 uur gingen we slapen en ik werd om kwart voor 9 wakker! We hebben nog een tijdje liggen lezen eerst en zijn toen toch maar opgestaan. Ik ben meteen de wasmachine gaan gebruiken en kon zo kleding van 2 weken vanavond schoon in de kast hangen. Na de huishoudelijke klusjes zijn we eerst naar de supermarkt gereden. Die weg naar de camping toe is dus slecht. Maar ergens is dus met die regenbuien die ze hier gehad hebben een compleet stuk weggeslagen. Het is een smalle weg, er is een touwtje voor gespannen, maar je kijkt zo in de diepte. Repareren zal niet kunnen, en als de zijkant nog verder afbrokkelt zullen we met de caravan deze camping niet meer kunnen bereiken.

Naast de supermarkt zit een Chinese winkel van Sinkel. Niet te filmen wat ze daar hebben. Ik heb daar weken geleden een afgeprijsde zomerjurk gekocht( zo' n Indian floddergeval) dat toen afgeprijsd 11 euro kostte. Vandaag kocht ik de laatste die er hing voor 8 euro. Ideale hemdjurken bij temperaturen van boven de 30 graden. En in vrolijke kleuren.

Gisterenavond is er een camper met Fransen gearriveerd. De vrouw heb ik niet gezien, maar de man wel. Een reuze vriendelijke vent, maar helaas lijkt hij op een kabouter van Rien Poortvliet......ja, die blote kabouter. En ik kan er niets aan doen, maar we hebben alweer een bijnaam uitgedeeld aan een medegast. De kabouter :):):)

Vanmiddag hing er ineens een hele donkere lucht boven ons. We bereiden ons voor op slecht weer, maar de druppels zijn grotendeels verdampt op hun reis naar de aarde.Datgene wat er af en toe een paar minuten viel was nog niet de moeite waard om je regenjas aan te trekken. Verder hebben we dus buiten gezeten vandaag, Herman heeft wat gelezen, ik wat gebreid.

Gisteren hoorde ik Nederlands spreken naast ons. De moeder van dat gezin verbood haar kinderen over " ons terrein" te lopen.Ik zei dus heel enthousiast " Oh, Nederlanders" , waarop de vrouw antwoordde " nee hoor Belgen". En voor ik het wist hoorde ik mezelf zeggen " Och, daar kunt u ook niets aan doen..." . Tja, tactisch als altijd.

Jasper heeft een trap klaargelegd voor Herman. Hij wil morgen kijken of hij de luifel zelf kan repareren. De angst blijft toch hangen dat t ding onderweg tijdens t rijden problemen kan veroorzaken.

De cicades en de krekels zingen en het is donker. De thee staat op tafel en we gaan nog wat lezen. De temperatuur is uiterst aangenaam nu. Slaap lekker allemaal.